صفحه محصول - پاورپوینت با عنوان آزمون استقامت قلبی – تنفسی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

نام درس : سنجش و اندازه گیری موضوع : آزمون استقامت قلبی – تنفسی دویدن، دوچرخه سواری، فوتبال، شنا و کلیه ورزش های هوازی به استقامت نیاز دارند. با استقامت ورزشکار قادر است بدون از دست دادن قوه جسمانی خود به فعالیت ادامه دهد. اما ساخت و توسعه استقامت کار چندان آسانی نیست.. استقامت به افراد اجازه می دهد تا با شدت معینی یا برای زمان مشخصی تمرین خود را ادامه دهند. عوامل مختلف و زیادی وجود دارند که با هم ترکیب شده و نیمرخ استقامت یک می سازند. افزایش استقامت بدن با این روش ها دویدن طولانی میزان استراحت را بالا ببرید رژیم غذایی صحیح داشته باشید تمرینات قدرتی و ترکیبی را به برنامه خود اضافه کنید از موسیقی استفاده کنید بر روی نقاط ضعف تمرین کنید برنامه تمرینی خود را تغییر دهید آمادگی دستگاه قلبی- عروقی- تنفسی عبارت است از قابلیت دستگاه گردش خون وتنفس برای هماهنگی با فعالیت مورد نظر و توانایی برگشت سریع به حالت اولیه پس از انجام کار. آمادگی مناسب دستگاه قلبی- عروقی- تنفسی، منتج از توانایی قلبی قوی به همراه عروق خونی مناسب و عملکرد به موقع ششها می باشد. بهترین نمونه افرادی که دارای آمادگی کامل این دستگاه هستند، دونده های ماراتن می باشند که قادرند در حدود دو ساعت بدوند .این نوع آمادگی ،فرد را قادر می سازد تا به راحتی فعالیت های طولانی را انجام دهد. با توجه به مسئله که این فعالیت ها انرژی مورد نیاز را از روش هوازی تامین می کنند، می توان بجای عبارت « آمادگی دستگاه قلبی- عروقی- تنفسی»،واژه «ظرفیت هوازی» یا آمادگی هوازی (توانایی فرد در تهیه بیشترین مقدار انرژی با استفاده از متابو لیسم پایه درحضور اکسیژن) را به کار برد. اکثر افراد در حالت آمادگی کامل، معمولا"قادرند حرکاتی مانند بالا رفتن از پله ها را بدون تغییر رنگ چهره و یا مشکلات تنفسی انجام دهند، یا قابلیت انجام مکرر حرکاتی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و دویدن را بعد از مدت کوتاهی استراحت داشته باشند. بی تردید آمادگی دستگاه گردش خون و تنفس یکی از عوامل مهم جسمانی است و به نظر اکثر متخصصان معیار منحصر به فرد ارزشیابی آمادگی جسمانی می باشد. دقیقترین عامل قابل اندازه گیری این قابلیت، معمولا" میزان « حداکثر اکسیژن مصرفی» است که با تعیین میزان اکسیژن مصرفی هر کیلوگرم وزن بدن در هر دقیقه حرکت، به دست می آید. از طرفی، چون این ارزشیابی نیاز به وسایل گرانقیمت و زمان طولانی دارد، بنابراین، این روش اندازه گیری برای مدارس وبعضی دانشگاه ها امکان پذیر نمی باشد.