پاورپوینت با عنوان پاورپوینت دیاگرام وریزفضاهای بیمارستان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 66 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

هوالحق تهیه کننده:عمو زنجیرباف مقدمه : تاریخچه خدمات بیمارستانی پزشکی یکی از پر سابقه ترین نهادهای اجتماعی – فرهنگی است که به علت پیوستگی و قرابت آن با حیات انسانی از پدیده هایی است که انسان به طور مستقیم با آن در تماس می باشد. تاریخ بیمارستان با تاریخ پزشکی در هم آمیخته و در حقیقت رشد و پیشرفت بیمارستان متاثر از پیشرفت و توسعه روز افزون دانش و تکنولوژی پزشکی است. علم پزشکی بصورت بخشی از نیاز انسان و تمایل او به بقاء، سابقه ای بس طولانی دارد. مدارک تاریخی نشان می دهد که تحولات مربوط به امر پزشکی در بابل 600 سال قبل، یعنی 4000 سال پیش از یونان آغاز گشته است. همچنین مصر وارث یکی از کهن ترین سنت های پزشکی بوده است. در شرق آسیا و در تمدن باستان طب رونقی به سزا داشت. در منطقه دیگر آسیا، در سرزمین هندوستان تاریخ طب قدمت بسیاری دارد و می توان گفت که هندوان از نخستین ملت هایی بودند که به ساختن بیمارستان مبادرت ورزیده اند. آریایی های قدیم بهداشت و پیشگیری از بیماری ها را بوسیله روش های خاص خود در صدر وظایف خویش می شناختند. آریایی ها در دستگاه حکومتی و دسته ها و اقوام کشور، مقررات و فرمانهای درست پزشکی و بهداشتی داشتند. به استناد نوشته های به جای مانده اوستایی پنج دسته از پزشکان در زمان های پیش در ایران باستان شناخته شده اند که از نظر وظیفه و کیفیت کار و تخصص کاملا از هم تمیز داده شده اند: 1 آشو پزشک: پزشکی به کمک قانون مقدس اشا (پاکی) بیمارانش را درمان می کرده است. 2 داد پزشک: پزشکی که به کمک قانون درمان می کند، کسی است که روش های درمانی او به کمک «داشا» (قانون – داد – حق) و کاربرد روش های مخصوص بوده و وظایف درمانی ویژه ای را به بیماران خود فرمان می دهد. 3 ارور پزشک: پزشکی که به کمک عصاره گیاهان و دارویی گیاهی بیماری بیماران خویش را درمان می کرده است. 4 کارد پزشک: پزشکی که به کمک کارد درمان می کند، کسی است که روش درمانی او با کمک ابزار و آلات جراحی که وی برای درمان جسم بیماران به کار می برده، انجام می گرفته است. 5 مانتره پزشک: پزشکی که به کمک کلمات و وردهای مقدس و آسمانی درمان می نموده است. در زمان ساسانیان دانشگاه جندی نیشابور پایه گذاری گردید و در بیمارستان مشهور جندی شاپور، پزشکان با روش های پزشکی به مداوای بیماران و تدریس طب و تحقیق می پرداختند. پس از ظهور اسلام با رشد علوم و فنون و اهمیتی که دین برای بهداشت قائل است و دستورات اکیدی که در باب نظافت و پاکیزگی دارد، مردم شهرهای اسلامی نیز در دوران شکوفایی خود از پاکیزگی و بهداشت چشمگیری برخورد شدند. پزشکی در این دوره به مانند سایر دانش ها از توسعه زیادی برخوردار گردید و کتاب های زیادی از یونانی و سایر زبان ها به عربی ترجمه و تدریس گردید و کتابهای بسیاری نیز به زبان عربی به رشته تحریر در آمد و بتدریج بیمارستانهایی به شیوه بیمارستان جندی شاپور ساخته است. در صدر اسلام به هنگام جنگ ها محل خاصی برای نگهداری مجروحین جنگی اختصاص داده می شد و پس از آن اولین بیمارستان (دار المرضی) در دوره ولید عبدالملک ششمین خلیفه اموی (سال 86 هجری) در شهر دمشق ایجاد شد که فعالیت آن محدود به نگهداری جذامیان و معلولین بود. از بیمارستان های معروف آن دوره از بیمارستان ری می توان نام برد که در سده سوم و چهارم در ایران بوده و رازی پزشک نامدار ایرانی برای مدتی ریاست آن را به عهده داشته است. در عهد عضد الدوله دیلمی به تدریج خدمات بیمارستانی متداول تر شد. بیمارستان عضدی در بغداد به سال 372 هجری افتتاح شد. این بیمارستان تا مدت ها یکی از مراکز بزرگ درمان بیماران و تدریس علم طب بود. این بیمارستان تا سال 630 هجری برپا و دایر بوده است. غیر از بیمارستان های مذکور در آثار مورخان و نویسندگان و سیاحان از وجود بیمارستان هایی در سایر شهرها و بلاد اسلامی نام برده شده است. در قلمرو ممالک اسلامی دو نوع بیمارستان وجود داشته است: 1 بیمارستان های ثابت 2 بیمارستان های منقول از نقطه نظر درمان بیمارستان به دو بخش بیرونی و اندرونی (به ترتیب سرپایی و بستری) تقسیم می شده است. پس از دوران اوج تمدن اسلامی به تدریج دانش پزشکی نیز به همراه سایر علوم و فنون رو به افول گذارد.