صفحه محصول - پاورپوینت با عنوان تمرینات اینتروال

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 15 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

تمرینات اینتروال تمرین اینتروال چیست؟ تمرینات اینتروال نوعی از تمرینات فیزیکی است که بر اساس تغییر شدت تمرین می باشد. در واقع در این سبک تمرین، شما شدت تمرین خود را از شدت کم به زیاد و از زیاد به کم به صورت متناوب تغییر می دهید. مثلا شما 2 دقیقه با توانایی 70 درصدی خود می دوید و سپس 2 دقیقه با توانایی 100 درصدی. و این شیوه ی تمرین بیشتر در ورزش های قلبی عروقی مانند دوچرخه سواری، پیاده روی و… انجام می پذیرد اما مشاهده می شود که در رشته های دیگر هم مربیان از این شیوه بهره می برند. باید توجه داشت که معمولا قسمت پر فشار تمرین کوتاه تر بوده و بیشتر بر تقویت سیستم بی هوازی بدن تاًثیر دارد و قسمت کم فشار نیز بر سیستم هوازیبدن تاًثیرگذار است. مزایای تمرینات اینتروال برای بدن تغییر شدت تمرین از کم به زیاد و از زیاد به کم باعث تقویت عضلات قلبی می شود. در رابطه با افزایش گنجایش شش ها و عملکرد بهتر دستگاه تنفسی تاثیری که انجام ورزش های کاردیو (قلبی عروقی) با روش اینتروال دارند، بیشتر از انجام این تمرینات به روش عادی است. همچنین با این شیوه ی تمرین، در مدت زمان برابر نسبت به حالت تمرین عادی و یکنواخت، انرژی بیشتری سوزانده می شود. وقتی شما مدتی با شدت ثابت و یکنواخت تمرین می کنید، بدن شما با مقدار فعالیت و سوخت و سازی بدن شما تطبیق پیدا کرده و سعی در حفظ ذخایر انرژی بدن شما می کند. ولی زمانی که شدت تمرین خود را از کم به زیاد و برعکس تغییر می دهید، به بدن خود فرصت تطبیقی نخواهید داد و به حداکثر سوخت و ساز می رسید. به همین دلیل است که معمولا ورزش های اینتروال در مدت زمان 20الی 30 دقیقه انجام می شوند و ضمن خستگی کمتر نسبت به تمرین عادی، بازده بیشتری برای فرد به همراه خواهد داشت. این خستگی کمتر به دلیل تولید کمتر اسید لاکتیک در روش اینتروال می باشد. اینتروال هوازی و بی هوازی در اینتروال هوازی مدت و مسافت اجرای تمرین بیشتر، اما شدت تمرین (هم در فاز شدید و هم فاز آرام و استراحتی) کمتر از اینتروال بی هوازی می باشد. در اینتروال هوازی هدف اصلی تقویت سیستم هوازی و قلبی و عروقی می باشد در حالی که در نوع بی هوازی این شیوه هدف اصلی بهبود دستگاه بی هوازی و به ویژه دستگاه گلیکولیز بی هوازی و همچنین افزایش تحمل لاکتات است. تمرینات اینتروال بسیار تنوع پذیرند. در واقع اصطلاحاتی در این روش به کار می رود که با تنوع بخشیدن به این تمرینات شکل گرفته اند، اما تفاوت چندانی با دو دسته ی اصلی تمرینات اینتروال (هوازی و بی هوازی) ندارند. به طور کلی این ایجاد تنوع بر اساس تغییرات زمان بندی فاز شدید و استراحت تمرین و همچنین شدت این فاز ها می باشد. به عنوان مثال اینتروال در اینتروال سرعتی مدت زمان فاز استراحت کم (مثلا در حد دو دقیقه) و مدت زمان فاز شدید حتی کمتر از آن می باشد، اما شدت فاز شدید تمرین حداکثر حد توان فرد است. یا در اینتروال استقامتی مدت اجرای فاز ها طولانی تر می باشد. نوعی از تمرینات اینتروال که کمی با انواع دیگر متفاوت است به اینتروال فزاینده یا افزایشی معروف است. صورت کار به این ترتیب است که در هر دوره تکرار دو فاز شدید و استراحت، نسبت فاز شدید به فاز آرام افزایش میابد. به عنوان مثال ورزشکار در دور اول دو دقیقه با سرعت بالا میدود (فاز شدید) و سپس دو دقیقه آرام (فاز استراحت)، سپس در دور دوم فاز شدید همان دو دقیقه باقی میماند ولی فاز استراحتی را به یک و نیم دقیقه کاهش می دهد. در واقع به صورت تدریجی فشار را افزایش می دهیم.