پاورپوینت کامل با عنوان چرا جهان بینی حاکم بر علم معاصر ناقص است؟

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 22 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

چرا جهان بینی حاکم بر علم معاصر ناقص است؟ پیشرفت هایی که در قرون 19 و20 در علوم تجربی حاصل شد، شناخت ما از جهان را به نحو بی سابقه ای افزایش داده است، و پیشرفت در کاربردهای عملی علم، کنترل زیادی بر نیروهای طبیعت و اذهان انسان ها به بشر داده است. امّا در حالیکه پیشرفت علم و فناوری برای بشربرکات زیادی داشته است، ولی برای نابودی انسان ها و تخریب محیط زیست نیز به کار رفته است. متاسفانه تعداد بسیار زیادی از علما در موسسات نظامی به تولید وسایل تخریب انبوه اشتغال داشته اند و جوامع علمی نیز متاسفانه نقشی منفعلانه در این زمینه ایفا کرده اند. فریمان دایسون در این باره گفته است: «ناتوانی علم در تولید منافع برای طبقۀ فقیر در دهه های اخیر، ناشی از دو عامل است که با هم درکار بوده اند: علمای نظری از نیازهای روزمرۀ بشری فارغ بوده اند و علمای کاربردی بیشتر به منافع زودرس چسبیده اند.» (دایسون، 1997) پیشرفت سریع علم در قرن نوزدهم، این انتظار را به بار آورد که علم به تنهایی می تواند تمامی مشکلات انسانی را حل کند. جواهر لعل نهرو ـ اولین نخست وزیر هند مستقل ـ این دیدگاه را داشت: «علم به تنهایی می تواند مسائل گرسنگی و فقر، فقدان بهداشت و بی سوادی، خرافات و رسوم و سنت های سست کننده، اتلاف وسیع منابع، و سکونت کشور به وسیلۀ مردمی فاقد غذا و آب را حل کند.» امّا پس از پایان جنگ جهانی اول (درواقع در سال 1924)، برتراند راسل در پاسخ هالدین که می گفت خوشبختی انسان به کمک کشفیات علمی افزایش می یابد، در این امر اظهار تردید کرد: «اگرچه من مایلم با این پیش بینی موافقت کنم، تجربۀ طولانی سیاستمداران و حکومت مرا در این مورد به تردید انداخته است. من مجبورم احساس ترس کنم از این که علم به جای آنکه برای خوشبختی انسان ها به کار رود، درجهت افزایش قدرت گروه های غالب به کار می رود.» از دیدگاه راسل، آثار بد علم از آنجا ناشی می شود که علم خود نمی تواند هوای نفس انسان ها را کنترل کند: «علم به انسان ها کنترل بیشتر خویش، مهربانی بیشتر، یا توان سرکوب کردن امیالشان به هنگام تصمیم گیری برای عمل را نداده بلکه قدرت بیشتری برای اعمال شهوات دسته جمعی جوامع به آنها داده و با ارگانیک کردن بیشتر جامعه، سهم ایفاشده به وسیلۀ شهوات شخصی را کاهش داده است. شهوات دسته جمعی انسان ها عمدتاً شریرانه هستند، و قوی ترین آنها تنفر از گروههای دیگر و رقابت با آنها است. بنابراین، در زمان حاضر، تمامی آنچه زیاده روی در شهوات دسته جمعی را به انسان ها می دهد، بد است. به همین علّت است که علم تهدید می کند که باعث نابودی تمدن ما شود.» در واقع علم در دو سطح می تواند بر حیات انسانی اثر مثبت بگذارد: - در سطح عملی می تواند مشکلات انسانی را در بُعد فردی و جمعی حل کند؛ - در سطح نظری می تواند برداشت انسان از جهان را غنی تر کند. هم در دورۀ تمدن اسلامی ، هم دراروپای قرون وسطی، و هم در اوایل پیدایش علم جدید، کسب دانش به خاطر فهمیدن آثار صنع الهی بود، نه برای کسب منافع مادی. هایزنبرگ برداشت کپلر از علم را به شکل زیبایی توصیف کرده است: « برای کپلر، علم وسیلۀ بدست آوردن منافع مادی برای انسان ها یا ساخت یک فناوری برای بهترساختن دنیای ناقص ما نیست؛ بلکه برعکس، علم وسیلۀ اعتلای ذهن انسان است، وسیله ای برای رسیدن به آرامش در تفکر دربارۀ کمال ابدی خلقت.» لایبنیتس فیلسوف نیز همین را می گوید: «این خصوصاً در علم است...که ما عجایب خداوندی را می بینیم...قدرت و حکمت و نیکی او را... بدین علت است که من از ابتدای جوانی خود را به علومی که دوست می دارم ، سپر ده ام.» در سطح عملی نیز این دانشمندان درمورد نتایج کار علمی شان حساس و هشیار بودند.