صفحه محصول - پیشینه و مبانی نظری اختلال سلوک و اختلالات رفتاری مخرب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 73 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏مبان‏ی‏ نظر‏ی‏ و پ‏ی‏ش‏ی‏نه‏ تحق‏ی‏ق‏ اختلال سلوک و اختلالات رفتار‏ی‏ مخرب
‏اختلال سلوک
‏برمبنای ‏R-V‏І‏-DSM اختلال سلوک به همراه اختلال نافرمانی مقابله‏‏ای در ذیل طبقه‏‏ای به نام اختلالات رفتاری ‏مخرب (Disruptive)‏ طبقه بندی شده‏‏اند. به طور کلی رفتارهای ضداجتماعی و‏ ‏مقابله‏‏ای نگرانی اصلی در موارد ارجاع کودکان و نوجوانان به در مانگاه‏‏های روانپزشکی کودکان و نوجوانان است(2).‏ ‏هزینه‏‏ای که این اختلالات بر خود فرد، خانواده و جامعه تحمیل می‏‏کند بسیار زیاداست(8،4،1). محققین نشان داده‏‏اند که بچه‏‏های مبتلا به اختلال سلوک در مقایسه با بچه‏‏هایی که به طور کلی تشخیص های دیگر دارند، سن بالاتری دارند، به احتمال بیشتری دارای اختلالات هیجانی شدیدتر هستند، نیازمند درمان‏‏های طولانی‏‏تر و شدیدتر سرپایی هستند، و‏ ‏میزان بستری شدن در آن‏‏ها بالاتر است. هزینه‏‏ی درمان این افراد در 6 ماه، 278 درصد هزینه‏‏های درمانی بچه‏‏هایی بود که به سایر اختلالات روانپزشکی مبتلا بودند. در مقایسه‏‏ای که بین این افراد و افرادی که 10 تشخیص روانپزشکی دیگر را داشتند، معلوم شد که افراد مبتلا به اختلال سلوک بیشترین میزان اختلال را نشان می‏‏دهند (13). صرف نظر از‏ ‏آسیب‏‏های فردی و خانوادگی و‏ ‏باری که بر دوش سرویس‏‏های سلامتی تحمیل می‏‏کند، بیشتر بزهکاری‏‏ها در افراد‏ ‏کم سن و‏ ‏سال توسط افرادی صورت می‏‏گیرد که مبتلا به اختلال سلوک ‏هستند(14). همچنین این افراد در بزرگسالی در معرض عواقب منفی زیادی قرار دارند. احتمال اینکه این افراد در بزرگسالی به بیماری‏‏های روانپزشکی دچار گردند بسیار بیش از افراد عادی است، نیز‏ ‏این افراد به احتمال بسیار زیادتری مشکلاتی را
‏ در‏ حوزه کاری تجربه می‏‏کنند و ارتباطات وروابط زناشویی شان خشونت آمیز است(14،8،5) ‏.
‏تعریف
‏اختلال سلوک در کودکان و‏ ‏نوجوانان با طرحی تکراری از رفتارهایی ‏که ‏حقوق افراد دیگر یا قوانین و‏ ‏هنجارهای اجتماعی را مورد تعدی قرار می‏‏دهد، مشخص می‏‏گردد. این رفتارهای ضداجتماعی به طور تیپیک در موقعیت‏‏های گوناگون وجود دارند‏ ‏و موجب اختلال عملکرد در مدرسه، خانه یا محل کار می‏‏گردند. در واقع علامت پاتوگونومیکی برای این اختلال وجود ندارد بلکه تشخیص براساس طیفی از علائم قرار دارد که تعداد، شدت ودوام آنها در یک دوره‏‏ی 12 ماهه به اندازه‏‏ی کافی برای مطرح کردن تشخیص باشد. رفتارهایی که به عنوان علائم این بیماری درنظر گرفته می‏‏شوند در 4 گروه قابل تقسیم بندی هستند: خشونت فیزیکی یا تهدید به آسیب رساندن به انسان‏‏ها وحیوانات؛ تخریب اموال و‏ ‏وسائل؛ کلاهبرداری یا دزدی‏ ‏و تعدی جدی از قوانین متناسب با‏ ‏سن. بر اساس مفاهیمی که در مورد ایجاد یا پیش بینی عاقبت آن وجود دارد، انواع مختلفی از زیر‏ ‏گروه‏‏ها برای آن پیشنهاد شده است. باید توجه کرد که هر‏ ‏چند این رفتارها ممکن است به مجرمیت‏‏های قانونی برای افراد کم سن وسال منجر گردد، اما این تشخیص با واژه ی بزهکاری همسان نیست(2).
‏زیر گروه های اختلال سلوک
‏با توجه به هتروژن بودن این اختلال، طبقه بندی انواع مختلف آن در تعیین رویکردهای پیش گیرانه، درمانی و تخمین پیش آگهی ‏ اهمیت دارد. اما در این مورد اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد. در‏ ‏ ‏ІІІ‏-DSM اختلال سلوک بر اساس ترکیب
‏‏های ممکن از دو بعد جمعی بودن و خشونت ،‏ ‏به چهار زیر گروه تقسیم بندی گردید. در R-‏ІІІ‏-DSM این زیر گروه‏‏ها به دو‏ د‏سته انفرادی و گروهی و یک دسته باقی مانده با نام نامتمایز تقلیل یافت و در V‏І‏-DSM‏ سن شروع (قبل یا بعد از 10 سال)‏ ‏اساس تقسیم بندی قرارگرفت. در‏ ICD-10‏ ‏اختلال به زیر‏ ‏گروه‏‏های‏ ‏اجتماعی، غیراجتماعی، موارد‏ ‏دیگر، غیر‏ ‏اختصاصی و محدود به خانواده تقسیم گردید(2). در یکcluster analysis ‏ علائم کودکان مبتلا به اختلال رفتاری Wolff‏ دو گروه از بچه‏‏های مبتلا به اختلال رفتاری را تشخیص داد: خشن- بیش فعال و دیگری گروه ضد اجتماعی. تقسیم بندی رفتار خشن به طبقه‏‏های predatory و عاطفی یک تقسیم‏‏بندی مفید دیگر است(16،15). Patterson ‏ در‏ بررسی خود برروی اختلال سلوک دو دسته‏‏ی علامتی را در کودکان تشخیص داد:‏ ‏در یکی ازگروه‏‏ها ، مشکل اولیه خشونت بود و در گروه دیگر مشکل برجسته دزدی بود. ساختار خانواده و پاسخ به درمان در‏ ‏دو گروه متفاوت بود؛ گروهی که مسئله‏‏ی اصلی‏‏اش دزدی بود پیش آگهی بدی داشتند(13). به تازگی تلاش‏‏هایی برای طبقه بندی افراد ‏م‏بتلا بر اساس صفت سنگدلی صورت گرفته است(13). در واقع نشان داده شده است که وجود این صفت با مواجهات بیشتر با‏ ‏پلیس و تعداد وتنوع بیشتر علائم مرتبط است(17). بعضی از محققین بر‏ ‏اهمیت افتراق بین علائم آشکار ‏(مانند مواجهه و دعوا) و پنهان (مانند فریبکاری،دزدی و دروغگویی) تاکید کرده‏‏اند، این دو دسته با افتراق بین گروه خشن و‏ ‏غیر‏ ‏خشن همپوشانی دارد. یافته‏‏هایی در دسترس است که نشان می‏‏دهد دو نوع مختلف از رفتارهای ضد اجتماعی پنهان وجود دارند: تعدی به وسائل( مثل دزدی) و تعدی از موقعیت ( مانند فرار از مدسه یا خانه). صاحب نظرانی دیگر متذکر شده‏‏اند که افتراق بین موارد مداوم در تمام عمر ( که در کودکی شروع می‏‏شود تا بعد نوجوانی ادامه می‏‏یابد) و محدود به نوجوانی ، می تواند از نظر بالینی وتحقیقاتی سودمند باشد(8).‏
‏