صفحه محصول - اسلاید آموزشی با عنوان گل ارکیده

دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

عنوان گل ارکیده مقدمه تیره میخک به راسته سانتروسپرمال و زیر راسته Caryophyllales تعلق دارد. گیاهان این راسته دارای دانه هایی با جنین خمیده و نعل اسبی شکل است که نام سنتروسپرمال را نیز از آن گرفته اند. این راسته دارای چندین زیر راسته است. گیاهانی علفی و بوته ای هستند و گاه با انشعابات و شاخه های فشرده بوته های بالشتکی یا کوسنی شکل را تشکیل می دهند. برگها ساده ، بدون دندانه ، باریک ، کشیده یا درفش مانند ، دارای گوشوارک و یا فاقد آن است. در گیاهان این تیره برگها معمولا فاقد دمبرگ هستند و در قاعده بهم متصل و ساقه در محل اتصال آنها متورم و برجسته می شود. گل اذین عموما گرزن دوسویه با گلهای نرماده ، گاهی نیز تک جنس و یا پلی گام هستند. گلپوش ساده یا مضاعف ، کاسه دارای 5 قطعه آزاد یا کم و بیش بهم پیوسته ، جام گل همیشه آزاد ، گلبرگها ناخنک دار یا بدون آن و جام در سطح درونی و در ناحیه گلو دارای زایده ای ناخنکی است که از کاسه قابل تشخیص است. تعداد پرچمها متغیر و برابر با قطعات سایر حلقه ها یا کمتر از آنها است. مادگی دارای تخمدان زبرین یا نیمه زیرین مرکب از 1 تا 5 برچه بهم پیوسته است. تاریخچه مدارکی به دست آمده از تمدن های مصریان و سومریان در 2500 سال پیش از میلاد مسیح، نشان می دهند که این تمدن ها با خواص درمانی گیاهان طبی کاملا" آشنایی داشته اند. پاپیروس مشهور «ابرز» که در سال 1874 کشف شد، حاوی اسامی بیش از هشتصد گیاه دارویی بوده که تا سال 1800 پیش از میلاد برای درمان بیماریها و همچنین مراسم مذهبی و مومیایی کردن از آنها استفاده می شده است. در همین راستا، تلاشهایی در جهت توسعه ی گیاه درمانی در چین و هندوستان نیز دنبال می شده است؛ در یک کتاب دارویی چینی که حدود 2700 سال قبل از میلاد مسیح تدوین شده، فهرستی از گیاهان دارویی جمع آوری شده است. «ریگ وادا»، یکی از کتب مقدس هندوها، حاوی نامهای بیش از یک هزار داوری گیاهی می باشد. دانش گیاه درمانی از مصر و بین النهرین به یونان برده شد و دیری نگذشت که جذب فرهنگ رومیان شد. افسانه های زیادی درباره ی «آسکلپیوس»، گیاه شناس و دانشمند گیاه پزشک «هربالیست» یونانی مصری تبار، که معلم بوده و در ضمن تعلیم به معالجه ی بیماران نیز می پرداخته، نقل شده است. او در سالهای بعد از 1250 پیش از میلاد می زیسته است و «هیجیا» و «پاناکئا»، دو دختر آسکلپیوس در درمان بیماران به پدر کمک می کرده اند. با ظهور «بقراط» (377-460 پیش از میلاد)، یک نظام پزشکی علمی بر اساس تشخیص درمان بیماری ها با استفاده از گیاهان دارای خواص دارویی، پی ریزی شد؛ در این نظام بیماری ها ناشی از خشم خدایان نبودند. در قرن اول میلادی، کتاب «دی ماتریامدیکا» را «دیوسکورید» پزشک ارتش یونان تدوین کرد، که از نخستین کارهای معتبر در مورد علم گیاه درمانی است. دیوسکورید که اساس کار خود را بر پایه ی کار بقراط بنا نهاده بود، شکل، مشخصات و خواص بیش از پانصد گیاه را در کتاب خویش ارائه کرد که تا 150 سال بعد به عنوان یک کتاب مرجع مورد استفاده قرار می گرفت. در همان زمان یک طبیعی دان رومی به نام «پلینی» کتاب تاریخ طبیعی نسبتاً حجیمی را تدوین نمود که در آن به شرح گیاهان و خواص درمانی آنها پرداخت. هفت قرن بعد، که به قرون وسطی یا عصر تاریکی شناخته شده است، صومعه ها زنده نگاه داشتن گیاه درمانی را دست گرفتند. راهبان متون مربوطه را نسخه برداری کردند و از آنها برای شفای بیماران استفاده نمودند و مزرعه هایی را به پرورش این گیاهان اختصاص دادند. اعتقاد مردم به درمانهای سنتی، که از لحاظ پزشکی ترکیبهای موفقیت آمیزی، هرچند با جادوگری ارائه می کردند، بدون توقف ادامه یافت. قرن دهم میلادی، شاهد نخستین اثر گیاه شناسی آنگلوساکسونها بود، که به زبان مردم عامی نوشته شده بود و بیشتر بر روی جنبه های آیینهای خاص و جادو تاکید داشت. در قرن دوازدهم، کتب گیاه شناسی عربی دوباره به زبان لاتین برگردانده شدند، اما هیچ کار جدیدی ارائه نشد تا آنکه حدود 200 سال بعد، مارکوپولو و دیگر مکتشقان ایتالیایی راه های تجاری با چین و هندوستان را گشودند. چین و هند به صورت مرکز تجارت ادویه اروپا در آمدند و ادویه جات که برای مطبوع نمودن و خوشمزه کردن غذاها به کار می رفتند، بازار پر سودی را به وجود آورند و جهانگردان پرتغالی را وسوسه کردند که راه دریایی مستقیمی به شرق باز کنند. کشف دنیای نو، به ظهور گیاهان جدید و راه های درمان تازه ای منتهی شد. با اختراع صنعت چاپ در قرن پانزدهم، کتابهای مربوط به گیاهان درمانی از اولین و پرفروش ترین کتبی بودند که به چاپ رسیدند. در عصر الیزابت، مشهورترین متون مربوط به گیاهان طبی تجدید چاپ شد که حتی امروزه نیز مطالعه آنها نه تنها آموزنده، بلکه لذت بخش است جنسهای تیره میخک در ایران جنس دیافانوپترا گیاهان نیمه چوبی ، کوتاه با شاخه های سفید عاجی ، بند بندی در ناحیه بندها بسیار ضخیم ، دارای برگهای متقابل ، خطی و در انتها مدور. کاسه گل در قاعده برآمده و لوله ای و در انتها فشرده ، گلبرگها صورتی ، پرچمها 10 عدد دارای میله های نازک و نخی. تنها گونه این جنس دیافانو پتراخراسانیکا است که محل رویش آن رباط سفید بین مشهد و تربت حیدریه در خراسان ذکر شده است. جنس وله زیا گیاهانی یکساله ، کم و بیش کرکدار ، دارای برجستگیهای غده ای شکل در سطح اندام با شاخه های محکم و برگهایی باریک و خطی و نوکدار هستند و گلهایی صورتی با دمگل کوتاه دارند.کاسه گل فاقد کاسبرگ ، گلبرگها ناخنک دار است. این جنس نیز فقط یک گونه به نام وله زیاریژیدا دارد که در تهران و اطراف آن می روید.

فرمت فایل پاورپوینت می باشد و برای اجرا نیاز به نصب آفیس دارد