صفحه محصول - دانلود پاورپوینت با عنوان عنوان تاریخچه زبان و خط در عهد باستان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 60 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

به نام خداوند مهربان عنوان : تاریخچه زبان و خط در عهد باستان تعریف زبان و خط زبان زبان مجموعه ای از نشانه ها و دلالتهای وصفی است که از روی قصد میان افراد بشر برای القای اندیشه یا فرمانی یا خبری از ذهنی به ذهن دیگر به کار برود زبان وسیله ای است که برای رابط، تفاهم و انتقال پیام بین آدمیان به وجود آمده است . خط خط عبارتست از نشانه ها واشکالی از حروف که این شکلها کلمات شنیدنی را نشان میدهد و دلالت برنیات درونی انسان دارد نوع دیگر از وسایل ارتباط ذهنی میان افراد بشر خط یا نوشتن است درباره ی خط و زبان نعمت داشتن " زبان واندیشه "و به دنبال این دو،دستیابی انسان به «خط وکتابت» بارزترین ویژگی برتری انسان نسبت به سایرموجودات است.خط ونوشته را شاید بتوان مهمترین اختراع بشر در طول تاریخ دانست چراکه نوشته ها، مجرای انتقال اطلاعات،ثبت وضبط تاریخ هستند زبان نقش اساسی در تکامل فرهنگ داشته است زبان در اثر روابط اجتماعی به وجود آمده و سپس بوسیله آن آداب و روسوم از نسلی به نسل دیگر منتقل گردیده است نگاه کوتاهی به نقشی که خط در فرهنگ و هنر بشر دارد ارج و ارزش آن را بر ما روشن میکند زیرا اگر خط نبود چگونه بشر میتوانست دانشها و دانستنیها را به وسیله آن بنویسد و از دستبرد زمان نگاه دارد بدین گونه پیدایش خط را باید یکی از بزرگترین رویداد های تمدن بشر دانست رویدادی که هر چه زمان بیشتر از آن بگذرد ارزش و اهمیت آن روشنتر میگردد خط با فرهنگ بشر در آمیخته و جز جدایی نا پذ یر آن شده است. چه کسی نخستین بار به فکر الفبا افتاد؟ حرف های الفبا علائم صوتی هستند. الفبای انگلیسی از الفبای رومی گرفته شده که 2500 سال از پیدایش آن می گذرد. حروف بزرگ در زبان انگلیسی عیناً همان حروفی است که در سنگ نبشته های رومی در سه قرن پیش از میلاد حک گردیده بود. پیش از اختراع الفبا، بشر برای ثبت وقایع یا رساندن مطالب خود از کشیدن تصویر استفاده می کرد تصویر نگاری که خود نوعی نوشتن بود به وسیله ی بابلیان، مصریان و چینی ها بسیار گسترش و تکامل یافت. پس از مدتی تصویر نگاری دستخوش تغییر شد یعنی به جای آن که تصویر یا شکل دلالت بر همان چیزی بکند که شکل از آن اوست، دلالت بر معنایی می نمود که با آن شکل رابطه ای داشت. مثلاً شکل پا را می کشیدند و از آن معنای راه رفتن را منظور می داشتند. این مرحله از نگارش «تصویرنگاری» نام دارد. اشکال این گونه نگارش آن بود که یک پیام را افراد مختلف به راه های گوناگونی تعبیر می کردند و این عمل مردم را در تصویر خوانی، بسیار سرگردان می نمود. از این رو، این شیوه نیز رفته رفته تغییر یافت. یعنی کم کم علایمی درست شد که نشان دهنده ی ترکیب صداها بود. مثلاً اگر به بازو "با" می گفتند، تصویر بازو دلالت بر هر چیزی می کرد که در تلفظش صدای "با" وجود داشت. مانند: بابل. این مرحله را می توان مرحله ی «هجا نگاری» نام نهاد. بابلیان و مصریان و چینی ها بیش از این مرحله دیگر پیشرفتی نکردند. مصریان در میان تصویرهای خود بیست و چهار علامت نیز گنجاندند که کار حروف بی صدا را می کردند. اما آن ها نمی دانستند که این اختراعشان دارای چه ارزش مهمی بود. حدود 3500 سال پیش مردمی که در ساحل شرقی دریای مدیترانه می زیستند گام مهمی برای رسیدن به الفبای امروزی ما برداشتند. آن ها متوجه شدند که یک علامت را می توان برای صدایی معین در همه ی موارد به کار برد. از این رو علائمی چند را درست کرده و با به کار بردن آن ها الفبا را به وجود آوردند. آنگاه عبریان و اندکب بعد فینیقیان استفاده از این الفبا را توسعه بخشیدند. فینیقیان الفبای خود را به یونان بردند. سپس رومیان نیز الفبای یونانی را پذیرفته و پس از تغییر و اضافاتی چند آن را به صورت الفبای لاتین به مردم اروپای غربی عرضه کردند. الفبایی که امروزه انگلیسی زبان ها به کار می برند از الفبای لاتین گرفته شده است