خرید ارزان ادبیات نظری تحقیق آثار اجتماعی مخزن الاسرار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

آثار اجتماعی در مخزن الاسرار نظامی گنجوی مخزن الاسرار «مقالت سوم در حوادث عالم» یک نفس ای خواجه دامن کشان رنج مشو راحت رنجور باش حکم چو بر عاقبت اندیشیست ملک سلیمان مطلب کان کجاست حجله همانست که عذراش بست حجله و بزم اینک تنها شده سال جهان گر چه بسی درگذشت خاک همان خصم قوی گردنست صحبت گیتی که تمنا کرد خاکشد آنکسکه برین خاک زیست هر ورقی چهره آزاده ایست ما که جوانی به جهان داده ایم سام که سیمرغ پسر گیر داشت گنبد پوینده که پاینده نیست گه ملک جانورانت کند هست بر این فرش دو رنگ آمده گفته گروهی که به صحرا درند وانکه به دریا در سختی کشست آدمی از حادثه بی غم نیند فرض شد این قافله برداشتن هر که در این حلقه فرو مانده است راه رویرا که امان می دهند ملک رها کن که غرورت دهد عمر به بازیچه به سر می بری گردش این گنبد بازیچه رنگ پیشتر از مرتبه عاقلی چون نظر عقل به غایت رسید غافل بودن نه ز فرزانگیست غافل منشین ورقی میخراش سر مکش از صحبت روشندلان خار که هم صحبتی گل کند روز قیامت که برات آورند کای جگر آلود زبان بستگان ریگ تو را آب حیات از کجا ریگ زند ناله که خون خورده ام بر سر خانی نمکی ریختم تا چو هم آغوش غیوران شوم حکم چو بر حکم سرشتش کنند هر که کند صحبت نیک اختیار صحبت نیکان ز جهان دور گشت دور نگر کز سر نامردمی معرفت از آدمیان برده اند چون فلک از عهد سلیمان بریست با نفس هر که درآمیختم سایه کس فر همائی نداشت تخم ادب چیست وفا کاشتن برزگر آن دانه که می پرورد  آستنی بر همه عالم فشان ساعتی از محتشمی دور باش محتشمی بنده درویشیست ملک همانست سلیمان کجاست بزم همانست که وامق نشست وامق افتاده و عذرا شده از سر مویش سر موئی نگشت چرخ همان ظالم گردن زنست با که وفا کرد که با ما کرد خاک چه داند که درین خاک چیست هر قدمی فرق ملکزاده ایست پیر چرائیم کزو زاده ایم بود جوان گرچه پسر پیر داشت جز بخلاف تو گراینده نیست گاه گل کوزه گرانت کند هر کسی از کار به تنگ آمده کای خنک آنان که به دریا درند نعل در آتش که بیابان خوشست برتر و بر خشک مسلم نیند زین بنه بگذشتن و بگذاشتن شهر برون کرده و ده رانده است در عدم از دور نشان می دهند ظلمت این سایه چه نورت دهد بازی از اندازه به در می بری نز پی بازیچه گرفت این درنگ غفلت خوش بود خوشا غافلی دولت شادی به نهایت رسید غافلی از جمله دیوانگیست گر ننویسی قلمی میتراش دست مدار از کمر مقبلان غالیه در دامن سنبل کند بادیه را در عرصات آورند آب جگر خورده دل خستگان بادیه و فیض فرات از کجا ریگ مریزید نه خون کرده ام با جگری چند برآمیختم محرم دستینه حوران شوم مطرب خلخال بهشتش کنند آید روزیش ضرورت به کار خوان عسل خانه زنبور گشت بر حذرست آدمی از آدمی وادمیان را ز میان برده اند آدمی آنست که اکنون پریست مصلحت آن بود که بگریختم صحبت کس بوی وفائی نداشت حق وفا چیست نگه داشتن آید روزی که ازو برخورد  «حکایت سلیمان با دهقان»