خرید ارزان پروپوزال بررسی تاثیر بازی درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 8 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

4- بیان مساله (تشریح ابعاد، حدود مساله ، معرفی دقیق مساله ، بیان جنبه های مجهول و مبهم و متغیرهای مربوط به پرسش های تحقیق ، منظور تحقیق ) اختلال اوتیسم یک نوع اختلال فراگیر رشد است که قبل از 36 ماهگی شروع می شود و آغاز آن همواره قبل از 3 سالگی است(کلانتری و گوهری انارکی، 1382). در این اختلال، مغز نمی تواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند و یادگیری چگونگی ارتباط با دیگران و تعامل اجتماعی مختل می شود کودکان مبتلا به اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی، رفتارهای اجتماعی و بازی مشکل دارند و رفتارهای کلیشه ای از ویژگی بارز آنها به شمار می رود(انا و همکاران، 2008). DSM-IV-TR از مجموعه وسیع رفتارهایی که در اختلال اوتیسم دیده می شود، سه خصوصیت کلیدی را مشخص کرده است: 1) نقص کیفی در روابط اجتماعی؛ 2) نقص شدید در برقراری ارتباط ؛ 3) الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای (DSM-IV-TR ، ترجمه نیک خود و آوادیس یانس، 1381). فقدان ارتباط چشمی دوجانبه، محدودیت لبخند اجتماعی؛ علاقه و گرایش ناچیز به چهره ی انسان ها، ناخوشایندی نسبت به برقراری تماس جسمی، نقص در ارتباط کلامی، محدودیت در دیدگاه گیری و درک دیدگاه دیگران، ناکامی در به اشتراک گذاشتن لذت، نقص و محدودیت در بازی مشارکتی، از جمله این محدودیت ها و نقایص اند. رشد و تحول مهارت های بازی نیز در کودکان درخودمانده با نقایص و آسیب هایی همراه است که کاستی و کمبود در کاوش گری در اشیاء، کمبود بازی های ابتکاری و بدیع و نقص و تاخیر در بازی های نمادین از جمله آسیب های و کاستی های عمده این کودکان است(پری لوک و همکاران، 2006). اگر چه در کودکان فرایند درک و رشد مهارتهای ارتباطی و اجتماعی در دوران کودکی شکل می گیرد، اما در کودکان درخود مانده، رشد و شکل گیری مهارت های اجتماعی و ارتباطی با کاستی و محدودیت های بسیار همراه است و لذا نیازمند به مداخله های درمانی و آموزشی است(ماستن، 2008). پژوهش ها نشان داده است یکی از مداخلات درمانی ایمن و همساز با ویژگی های رشدی کودکان مبتلا به اوتیسم بازی درمانی است(اصغری نکاح و همکاران، 1390). بازی درمانی رویکردی با ساختار و مبتنی بر نظریه درمان است که فرایند های یادگیری و ارتباط طبیعی و بهنجار کودکان را پایه ریزی می کند (کارمیخاییل، 2006). قدرت درمانی که در بازی درمانی نهفته است به طرق مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. درمانگران از طریق بازی به کودکانی که مهارت های اجتماعی یا عاطفی شان ضعیف است رفتارهای سازگارانه تری می آموزند (پدرو-کارول و ردی، 2005). رابطه ی حسنه ای که بین درمانگر و کودک در طول جلسه های بازی درمانی شکل می گیرد، تجربه ی مهمی را که برای درمان لازم است فراهم می آورد. در بازی درمانی، اسباب بازی ها مثل کلمات کودک و بازی، زبان کودک است (لندرت، 2002، به نقل از زارع و احمدی، 1386). از آنجایی که بازی یک بخش ضروری و لازم زندگی کودک است به نظر می رسد که می تواند طبیعتا به عنوان یک روش برای مقابله با مشکلات کودکان در یک موقعیت درمانی به کار رود. بازی درمانی بهترین شکل مداخله ی مشاوره ای برای کودکان است. در بازی درمانی کودکان قادرند نگرانی هایشان را در یک محیط امن روان شناختی به نمایش بگذارند و مهارت های جدید را تمرین کند و راه حل های خلاقانه ای را برای چالش های خود کشف کنند تا بتوانند بر موقعیت های سخت غلبه نمایند(جوزیفین ، 2007). با وجود اینکه پژوهش های متعددی در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شده، اما تا آنجا که پژوهشگر بررسی نموده است پژوهش که به بررسی اثر بخشی بازی درمان بر مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم پرداخته شده باشد یافت نشد لذا پژوهشگر به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که آیا آموزش بازی درمانی مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم کاهش می دهد ؟ 5- سوابق مربوط (بیان مختصر سابقه تحقیقات انجام شده درباره موضوع و نتایج به دست آمده در داخل و خارج از کشور نظرهای علمی موجود درباره موضوع تحقیق) اهمیت و ضرورت پژوهش: شیوع اختلال اوتیستیک به دلایل مختلفی در حال افزایشی چشمگیر است (یرینگینگ- آلسوپی، 2008). اختلال اوتیستیک در 5 تا 10 مورد، در هر هزار تولد دیده می شود. بررسی های اخیر بیشتر تمایل دارند که برآورد شیوع 1-2 مورد در 1000 برای اوتیسم و نزدیک به 6 در 1000 برای اختلالات طیف در نظر بگیرند (نیوسافر و همکاران، 2007). اختلال اوتیسم در هر دو جنس دیده می شود، اما فراوانی آن در پسرها 3 تا 4 برابر دختران است(کلانتری و گوهری انارکی، 1382). گزاراشات جدید درجات گسترده ای از شیوع اختلال اوتیسم، 1 در هر 160 کودک را ارائه داده است. همچنین پسران 4 تا 5 برابر دختران احتمال مبتلا شدن به اوتیسم را دارند (اسکولتز و آندرسون، 2003). و این عوامل موجب جلب توجه متخصصان شاخه های مختلف علوم و برنامه ریزان بهداشت جهانی را به خود جلب نموده تا حدی که سازمان بهداشت جهانی با اختصاص روز جهانی اطلاع رسانی پیرامون این اختلال، اهتمامی فراگیر برای شناسایی زود هنگام و طراحی و اجرای مداخلات زود هنگام در این زمینه را خواستار گردیده است (اصغری نکاح و همکاران، 1390). مرور مداخلات توان بخشی و درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم نشان می دهد که بازی درمانی به عنوان یک درمان ایمن و همساز با ویژگی های رشدی و شرایط کودکان درخود مانده همواره سهمی از مداخلات آموزش، روان شناختی و توان بخشی این کودکان را به خود اختصاص داده است و به این لحاظ مباردت به پژوهش و توسعه ی در این زمینه نوعی سرمایه گذاری علمی است که بازده علمی چند جانبه ای را برای کودکان، خانواده ها و متخصصان به همراه خواهد داشت (ماستن، 2008). تحقیقات داخلی و خارجی: لیو و همکاران (2010) در یک مطالعه موردی و در طی 16 جلسه بازی درمانی در پسری با سن تقویمی شش سال و نیم و با تشخیص درخود ماندگی شدید، پیشرفت و بهبودی در زمینه های بازی وانمودی، دلبستگی، تعامل اجتماعی و بهبودی در زمینه ی مواجه با تغییرات گزارش گردید که البته تغییر در رفتار هایی آیینی کمتر بود. نتایج پژوهش داویس و کارتر (2008) نشان داد که برنامه بازی درمانی در چهار حیطه ارتباط اجتماعی (کلامی، غیر کلامی، تعامل اجتماعی و رفتارهای چالش انگیز) به طور معناداری موثر بوده است. نتایج پژوهش اصغری نکاح و همکاران (1390) نشان داد که بازی درمانی عروسکی موجب بهبود مهارت های ارتباطی کودکان درخود مانده می شود. نتایج پژوهش رجبی شمامی و همکاران (1392) نشان داد که آموزش پاسخ محور بر تعامل اجتماعی کودکان اوتیسم موثر است ولی بر رفتارهای کلیشه ای و مهارت های ارتباطی آنها موثر نیست. پژوهش زارع و احمدی (1386) نشان داد که جلسات بازی درمانی شناختی رفتاری، موجب کاهش مشکلات رفتاری کودکان شده است. 6- فرضیه ها : بازی درمانی بر رفتار های کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است. بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است. بازی درمانی بر تعامل های اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم موثر است. 7- اهداف تحقیق (شامل اهداف علمی ،کاربردی و ضرورت های خاص انجام تحقیق) هدف کلی: تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم. اهداف جزیی: تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر رفتار های کلیشه ای کودکان مبتلا به اوتیسم. تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم . تعیین میزان اثر بخشی بازی درمانی بر تعامل های اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم. 8- در صورت داشتن هدف کاربردی بیان نام بهره وران (اعم از موسسات آموزشی، اجرائی و غیره) 10- روش کار الف ـ نوع روش تحقیق: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. پژوهش های آزمایش پژوهش هایی هستند که پژوهشگر مداخله انجام داده و متغیر مستقل را دستکاری می کند و نتیجه مداخله و دستکاری خود را بر روی متغیر وابسته مورد سنجش قرار می دهد. متغیر مستقل : بازی درمانی متغیر وابسته: مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم ب ـ روش گردآوری اطلاعات (میدانی ، کتابخانه ای و غیره): در خصوص گردآوری اطلاعات مربوط به ادبیات موضوع و پیشینه پژوهش از روش های کتابخانه ای و جهت جمع آوری اطلاعات برای تایید یا رد فرضیه های پژوهش از روش میدانی (پرسشنامه ها) استفاده می شود. پ ـ ابزار گردآوری اطلاعات (پرسشنامه ، مصاحبه ، مشاهده آزمون ، فیش ، جدول ، نمونه برداری ، تجهیزات آزمایشگاهی و بانک های اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری و ماهواره ای و غیره ): مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام: این مقیاس براساس تعاریف انجمن اوتیسم امریکا (1994، ASA) و انجمن روان پزشکی آمریکه (APA) و با اتکا بر DSM-IV تهیه شده است. این مقیاس برای اشخاص 3 تا 22 سال مناسب است و می تواند به وسیله والدین و متخصصان در مدرسه یا منزل کامل شود(گلیام، 1995؛ به نقل از رجبی شمامی و همکاران، 1392). GARS شامل چهار خرده مقیاس و هر خرده مقیاس شامل 14 آیتم است که نمره هر سوال بین 0 تا 3 نمره گذاری می شود. نخستین خرده مقیاس، رفتارهای کلیشه ای است که شامل 1 تا 14 ماده است. رفتارهای کلیشه ای، اختلالات حرکتی و رفتارهای عجیب و غریب را توصیف می کند. خرده مقیاس دوم که برقراری ارتباط است مواد 15 تا 28 را شامل می شود و رفتارهای کلامی و غیر کلامی را توصیف می کند که نشانه های از اوتیسم است. تعامل های اجتماعی سومین خرده مقیاس است که شامل 29 تا 42 است و موضوع هایی را ارزیابی می کند که قادر است به طور مناسب رویدادها را برای مردم شرح دهد. چهارمین خرده مقیاس اختلالات رشدی است که شامل مواد 43 تا 56 می شود و سوال هایی کلیدی را درباره سیر رشدی کودکی افراد مطرح می کند. حداکثر نمره هر یک از 3 زیر مقیاس رفتارهای کلیشه ای، ارتباط و تعامل اجتماعی 42 و حداقل ان صفر است. کسب نمره بالا نشان دهنده اشکال در آن خرده مقیاس و کسب نمره پایین تر نشانه بهبود در آن می باشد.