خرید ارزان دیرینه شناسی شفا 9 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

دیرینه شناسی شفا اعتقاد به نیروهای ماورایی ، همزاد و همراه انسان از آغاز خلقت بوده است . انسانهای اولیه ، اعتقاد داشتند که بیماری و درد نوعی تجاوز ارواح خبیثه به جسم شخص است . بعدها جادوگران قبیله به تدریج وردهای مخصوص بیرون راندن این ارواح از بدن بیمار را تکمیل کردند . آنها مشاهده گرانی زیرک بودند که پس از مدتی شروع به درک خواص دارویی بعضی ازگیاهان کردند و برای التیام جراحات و تسکین دردها و ناراحتی ها داروهای مختلف ساختند . با گذشت زمان وتوسعه این دانش ، آنها که به واقعیات و حقایق قابل لمس علاقه مند بوند ، به روش معالجه گیاهی متمایل شدند واز سحر و افسون دوری جستند و کسانی که پذیرش حقایق دنیای عینی ونیروهای غیر قابل لمس را داشتند ، در همان زمینه تخصص یافتند و به این ترتیب دو حرفه عالی طب و روحانیت تولد یافت . (1) اینکه برخی امراض و بیماریها بدون دخالت عناصر مادی درمان شده و به اصطلاح شفا حاصل آمده باشد ، به لحاظ تاریخی اثبات شده است . اسناد اولیه انجیل حاوی این مطلب است که مردم اسرائیل خود را با ذخیره شدن به ماری برنجی در بیابان هنگام مار گزیدگی شفا می دادند . موارد زیادی از شفای روحی ـ فکری پیش از دوره نبوت موسی در اسناد تاریخی آن زمان ثبت شده است . عهد عتیق مملو ازموارد شفای روحی ـ فکری است . الیشا ، الیا ، دانیال ودیگر پیامبران شفا دهنده های روحی بودند و آن را به صورت بخشی ازکار خود انجام می دادند . همه این پیامبران به ژرفای ساختمان بشر دست یافته بودند اصل شفا را که در درون هریک از ما قرار دارد آزاد می کردند (2) نحوه شفای عیسای مسیح نیز این گونه بود که او اظهار می داشت تمام بیماریها نتیجه نابسامانی حالات فکری درونی است . مسیح این اصل راتعلیم داد که اگر حالات روانی خود را اصلاح کنیم ، حالات بیماری فیزیکی ناپدید خواهد شد . (3) مسیح با افراد در همان سطحی که بودند برخورد می کرد . در بعضی از موارد به زبان آوردن کلمات برای شفا کافی بود . در برخی دیگر او فقط بیمار را لمس می کرد ، ولی حداقل دریک مورد هنگامی که چشمان مرد نابینایی را به گل رس آغشته کرد ، از وسایل مادی استفاده نمود او می دانست که هیچ گونه خاصیت شفا دهنده ای درگل رس وجود ندارد، ولی ازطرفی نیز می دانست که آن مرد نابینا برای شفا به تکیه گاهی مادی نیاز دارد و به همین جهت درکاربرد آن تردید نکرد . مسیح می دانست که شفا از طریق همان اصلی که هنگام ادای سخنانش عمل می کرد انجام گرفته است ، اما آنهایی که نزد وی می آمدند از نظر پذیرش وحی بسیار با هم متفاوت بودند . بعضی در فاصله های دور و در کشورهای مجاور معالجه شدند و برخی دیگر در فاصله ای نزدیک . یک زن فقیر احساس می کرد که تنها بالمس حاشیه عبایش شفا خواهد یافت .