خرید ارزان اصول پایه ایمنی شناسی در ارولوژی 169 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 117 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

اصول پایه ایمنی شناسی در ارولوژی سیستم ایمنی برای تداوم سلامتی و برای مبارزه با بیماریهای برخاسته از عوامل خارجی و داخلی ضروری است مکانیسم های مختلف ایمنی در اختلالات اورولوژیک دخیل هستند که شامل بوجود آمدن و پیشرفت کانسرهای اورولوژیک، عفونتهای سیستم ادراری. رد اعضاء پیوندی، ترانسفوزیون محصولات خونی و ابنور مالیتی های دستگاه تولید مثل مذکر می باشند. امروزه تقسیم بندیهای پاسخ ایمنی براساس جمعیتهای سلولی خاص، مواد مترشحه از آنها و ساختمان غشائی شان و مکانیسم های داخل سلولی آغاز کننده این پاسخ ها می باشد. اطلاعات بدست آمده ناشی از پیشرفت سریع ایمونولوژی مولکولی شامل ابداع آنتی بادیهای مونوکلونال، تکنیکهای نوترکیبی ژنها و توانایی انتقال یا برداشت ژنها از حیوانات و همچنین کلون کردن جمعیتهای سلولی می باشد. با این وجود پاسخ ایمنی با خصوصیات منحصر به فرد آن در کارائی و قابلیت انطباق آن در مقابل بسیاری از مهاجمین خارجی شناخته می شود این خصوصیات شامل 1- توانایی شناخت خودی از بیگانه 2- ویژگی3- خاطره 4- تقویت سریع می باشند. ایمنی ذاتی و اکتسابی آنچه را که ما بعنوان سیستم ایمنی می شناسیم شامل دو پاسخ بیولوژیک مجزا یعنی ایمنی ذاتی و ایمنی اکتسابی می شود. پاسخ های ذاتی مربوط به ساختمان ذاتی سلول بوده و طی تماسهای مکرر با همان عامل مهاجم بوجود نمی آیند. مکانیسم دفاع ذاتی شامل سدهای دفاعی غیراختصاصی علیه عوامل مهاجم است که عمدتاً بستگی به سدهای فیزیکی، سلولهای فاگوسیتی، سلولهای NK. کمپلمان، پروتئینهای فاز حاد، لیزوزیم و اینترفرونها دارد. خط اولیه دفاعی بدن شامل سدهای مکانیکی. شیمیایی و بیولوژیک می شود که در خارج غشاء پایه پوست و غشاء مخاطی دستگاه تنفس و گوارشی و ادراری قرار دارند. تاژکها و مژکها بعنوان فیلتری که میکروبها را به بیرون می رانند عمل می کنند. پریستالتیسم های قوی و دوره ای دستگاه ادراری مانع صعود باکتریها به کلیه ها می شود. پاسخ های اکتسابی خاص از تماس مکرر با یک عامل مهاجم ناشی شده و عمدتا توسط جمعیتهای لنفوسیتی که هر یک علیه عامل مهاجم خاص حساس شده اند بوجود می آیند. بعلاوه تکثیر و گسترش کلونال جمعیتهای خاص لنفوسیتی بعد از تماس اولیه با یک مولکول خارجی روی داده و لنفوسیتها دارای خاطره شده و درتماس بعدی با همان مولکول بیگانه پاسخ شدیدتری نشان می دهند. نقاط مختلف تداخلات عمل سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی اغلب منجر به پاسخی شدیدتر از مجموع عمل تک تک آنها می شود. فاگوسیتوز فاگوسیتوز یک پاسخ غیراختصاصی و ذاتی نونروفیلها و ماکروفاژهای در گردش است که فعالانه میکروبها را بلعیده و سموم میکروب کش ترشح می نمایند. فاگوسیتها همچنین شامل سلولهای رتیکولواندوتلیال مثل سلولهای کوپفر در کبد و ماکروفاژهای آلوئولر می شود. این پروسه توسط پروتئنهای سیستم کمپلمان (C3b) و ایمونوگلوبولینهایی که با میکروبها باند شده و بعنوان اپسونین عمل نموده و از طریق رسپتورهای سطحی خود به فاگوسیتها متصل می شوند، تقویت می گردد. ماکروفاژها دارای پاهای کاذبی هستند که بطرف میکروبهای اپسونیزه دراز نموده و آنها را دربرگرفته و بشکل آلوئولهای فاگوسیتی درمیاورند که در نهایت بداخل خود رانده و با واکوئولهای لیزوزومی خود ادغام می نمایند که در اثر این عمل میکروبها یا اجزاء خارجی در اثر عمل آنزیمهای هضمی تخریب می شوند. عمل کشتن سلولهای خارجی در فاگوسیتها توسط واسطه های اکسیژنی و پراکسید هیدروژن صورت می پذیرد. کمپلمان یک جزء اصلی ایمنی ذاتی بدن مجموعه پروتئینهای محلول (20 پروتئین) سیستم کمپلمان می باشد. بمحض اینکه کمپلمان فعال شود مستقیماً موجب لیز باکتریها یا ویروسها می شوند. همچنین بسیاری از اجزاء سیستم کمپلمان در تنظیم پاسخ ایمنی نقش مهمی دارند. فعال شدن کمپلمان منجر به یک پدیده آبشاری می شود یعنی محصول یک واکنش بعنوان یک کاتالیزور محصول بعدی عمل می کند هر جزء در کمپلمان با حرف C و یک عدد نمایش داده می شود که ترتیب اعداد برحسب کشف اجزاء مورد نظر توسط محققین است و نه ترتیب عمل این اجزاء. زیر مجموعه هر جزء کمپلمان با حروف a و b نمایش داده می شود. مهم ترین جزء C3 است که دارای وزن مولکولی 195 KD می باشد. هنگامی که سیستم کمپلمان با یک ماده هدف وارد واکنش می شود. ابتدا C3 Convertase فعال می شود که C3 را به C3a و C3b تبدیل می کند. C3b متصل به ماده هدف خود بعنوان جزئی از آنزیم مبدل C5 عمل می نماید. ترکیب C5b با اجزاء C6-C9 موجب تشکیل کمپلکس مهاجم غشایی می شود که این کمپلکس نیز به نوبه خود با لیپید غشایی سلول هدف ادغام شده و موجب صدمه به غشاء سلول و نهایتاً خروج پتاسیم از سلول و ورود آب و نمک به آن می گردد (لیزهیپوتونیک سلول). تمام C3b تولید شده بعنوان Convertase برای C5 عمل نمی نماید. بعضی از آنها مستقیماً به غشاء سلول متصل و بعنوان اپسونین برای فاگوسیتها (مثل نوتروفیل ها و ماکروفاژها) که دارای سپتور اختصاصی برای C3b هستند عمل می کنند. بعلاوه اجزاء C3a و C5a بعنوان یک آنافیلاتوکسین قوی عمل می کنند که موجب دگرانوله شدن ماست سلها و آزاد شدن هیستامین و نهایتاً افزایش نفوذ پذیری عروق و انقباض عضلات صاف می شوند. جزء C5a نیز بعنوان یک فراخواننده شیمیایی برای نوتروفیلها و ماکروفاژها عمل می کند. مواد متعددی می توانند موجب آغاز فعالیت سیستم کمپلمان شوند. سیستم کمپلمان از دو مسیر فعال می شود. مسیر کلاسیک مکانیسمی است که C3 را از طریق پروتئنهای سرمی C1 و C4 و C2 فعال می کند. این پروسه وقتی که یک کمپلکس Ag-Ab اولین جزء یعنی C1b را فعال می کند آغاز شده و نهایتاً آبشار C1qrs,4,2,3,5,6,7,8,9 موجب لیز می گردد. برای فیکساسیون کمپلمان یک IgM و یا چندین IgG مورد نیاز می باشد مسیر آلترنایتو غیر وابسته به آنتی بادی است و نیازی به C1 و C4 و C2 برای آغاز پروسه ندارد این مسیر وابسته به محصولات باکتریایی مثل آندوتوکسین و پلی ساکاریدهای میکروبی و یک گلوبولین سرمی بنام پروپردین که مستقیماً C3 را فعال می کند، می باشد. یک C3 convertase آلترنایتو تشکیل و موجب آغاز سکانسی می گردد که نهایتاً منجربه لیز سلولی می شود. سیستم کمپلمان با مهارکننده های آندوژن که میزبان را در مقابل فعال شدن های مکرر کمپلمان حفاظت می کنند تنظیم می شود. این پروتئینهای تنظیمی کمپلمان مثل accelerating factor- cofactor prot., decay nembrane (MCP) و CD46 و CD56 گلیکوپروتئینهایی هستند که روی غشاء اریتروسیتها و پلاکتها و نوتروفیلها و برخی از سلولهای اپی تلیال مخاطی و اندوتلیال یافت می شوند. این عوامل از طریق غیرفعال کردن C3/5 convertase عمل می نمایند. جالب است بدانید که ژن انسانی فاکتور decay-accelerating به ژنوم خوک منتقل شده تا از رد پیوند زنوگرافت Pig-to-primate توسط سیستم کمپلمان جلوگیری شود. بافتها و ارگانهای لنفوئیدی در حالیکه تداخل عمل های سیستم ایمنی اغلب بعنوان وقایع مستقلی تعریف می شوند ولی در موجود زنده این وقایع در داخل ساختمان ارگانیزه بافت لنفاوی بوقوع می پیوندد. سلولهای بنیادی مغز استخوان بسمت سلولهای B و T (در ارگانهای لنفاوی اولیه) تمایز یافته و سپس در بافتهای لنفاوی ثانوی کلونیزه شده در این محلها پاسخ ایمنی ایجاد می شود. ارگانهای اولیه لنفوئیدی شامل تیموس که مسئول انتخاب و آموزش T cell ومغز استخوان که مسئول آموزش B cellها است، می شود. بافتهای لنفاوی ثانویه یامحیطی شمال طحال، لنف نودها و بافت مفروش کننده دستگاه گوارش، تنفسی و ادراری می شوند. طحال خون را فیلتره می کند و غدد لنفاوی مسئولیت درناژ بافتهای بدن را بعهده دارند و بافتهای لنفاوی غیرکپسوله موجود در سطوح مخاطی می توانند IgA ترشح کنند. بافتهای لنفاوی از طریق شبکه ای متشکل از عروق لنفاوی با هم مرتبط هستند. این عروق لنفاتیک همه احشاء بدن را در ناژ نموده و از طریق Thoracic duct به گردش خون می پیوندند. این ارتباط توسط جمعیتی از لنفوسیتهای در حال گردش که می توانند از خون به داخل طحال و غدد لنفاوی و بافتهای لنفاوی رفت و آمد کنند برقرار می شود. این عبور و مرور لنفوسیتها بین بافتهای محیطی و غدد لنفاوی و جریان خون خاصیت منحصر بفردی است که موجب یک پاسخ ایمنی کامل می گردد. سلولهای حساس به آنتی ژن توانایی هجوم به بافتهای محیطی برای فعال شدن اولیه را داشته و سلولهای memory (خاطره ای) نیز می توانند در این مکانها پخش شده و پاسخ های ایجاد شده را تقویت نمایند. عبور و مرور سلولهای ایمنی سازماندهی شده و محدود بوده و جمعیت مشخصی به سمت مکانهای خاص هدایت می شوند. برای مثال لنفوپلاستها و سلولهای خاطره ای مهاجرت بافتی محدود شده ای به مناطق خارج لنفی مثل پوست یا سطوح مخاطی دارند. درحالیکه لنفوسیتها و نوتروفیلها و مونوسیتها در پاسخ به مدیاتورهای موضعی بسمت مناطق التهابی مهاجرت می کنند. چنین جهت یابی سلولهای ایمنی را Homing می نامند که از تداخل عمل بین رسپتورهای خودی که لیگاندهای مکمل خود را در روی سلولهای اندوتلیال بافتهای اختصاصی پیدا می کنند. ناشی می شود. علاوه براین سلولها می توانند بطور مکانیکی از خون وارد غدد لنفاوی و طحال شوند (از طریق اندوتلیوم و نولهای Postcapillary). در طحال لنفوسیتها از آرتریولها وارد مناطق لنفوئیدی (پولپ سفید) و سینوزوئیدهای منطقه ارتیروئید شده (پولپ قرمز) و توسط ورید طحال محل را ترک می کنند. جمعیتهای سلولی پاسخ دهنده ایمنی مکانیسم های ایمنی بستگی به تداخل عمل بین جمعیتهای سلولی گوناگون که در هر لحظه در مرحله تمایزی خاصی هستند، دارد. ایمنی به 2 پاسخ مجزا تقسیم بندی می گردد: 1- پاسخ ایمنی با واسطه سلولی که در اثر تماس سلول با سلول ایجاد می شود 2- پاسخ ایمنی هومرال که با تولید آنتی بادی ایجاد می شود. در حقیقت در اغلب واکنشهای ایمنی هر دو نوع پاسخ سلولی ایجاد می شوند. با وجود اینکه ستون اصلی پاسخ ایمنی بدن را سلولهای لنفوسیتی کوچک تشکیل می دهند ولی در عین حال برای یک پاسخ ایمنی کامل وجود چندین سلول دیگر (با منشاء مغز استخوان) نیز لازم می باشد. ارتباط این سلولها با یکدیگر و محیط اطراف از طریق رسپتورهایشان که در سطوح آنها قرار دارد و همچنین با واسطه سیتوکینها (پپنیدهای کوچکی که بطور موضعی تولید می شوند) صورت می پذیرد. رسپتورها معمولاً گلیکوپروتئینی بوده و بشکل زنجیره های منفرد یا دوگانه در سطح سلول قرار می گیرند (این زنجیره ها با نام
یا
مشخص می شوند). وقتی گروه منفردی از سلولهای لنفوسیتی (مونوکلونال) با پلی پپتیدهای سطحی یکسانی واکنش نشان می دهند با عنوان CD و عدد خاصی نشان داده می شوند Cluster of Differentiatio)). در حال حاضر 100 شماره برای کلوسیتها با CD های ویژه اختصاص داده شده است و در جدول 1-15 شایع ترین آنها که در ارتباط با پاسخ ایمنی هستند نشان داده شده اند یک رسپتور سطحی که با لیگاند خود باند شده باشد اغلب باعث وقایع داخل سلولی خاصی شده و منجر به تولید سیتوکین خاص، تولید و عرضه مارکرهای سطحی خاص و یا ورود به سیکل تکاملی و پرولیفراسیون سلولی می شود. لنفوسیتها