خرید ارزان ادبیات نظری تحقیق فوبی اجتماعی و درمان شناختی،رفتاری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 29 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

- مقدمه فوبی اختصاصی عبارت است از ترسی شدید، دایمی، افراطی و یا نامعقول که در صورت وجود و یا انتظار شیء یا موقعیتی معین (مانند بلندی، حیوانات، تزریق، دیدن خون، سوار هواپیما شدن) بروز می کند. در این بیماران به محض مواجهه با محرک هراس آور مذکور، تقریباً همیشه پاسخی اضطرابی برانگیخته می شود که می تواند به شکل حمله پانیک درآید. این حملات وابسته به همان موقعیت خاص است. خود بیماران می دانند که ترس شان افراطی و یا نامعقول است. اینان از موقعیت هراس آور مذکور اجتناب می کنند و در غیر اینصورت، با اضطراب یا رنج و عذاب شدید، آن را تحمل می نمایند. اجتناب، انتظار اضطراب آلود و یا رنج و عذابی که رخ می دهد، به نحو چشمگیری مخل روال عادی زندگی فرد، شغل و یا تحصیل و یا فعالیت های اجتماعی او می باشد. فوبی اجتماعی ترس از یک یا چند موقعیت اجتماعی است: صحبت در جمع، انواع دیگر عملکردهای عمومی و گردهم آیی های اجتماعی، ملاقات افراد جدید، خوردن در جمع استفاده از خوابگاه های عمومی، مخالفت با دیگران در صحبت به اشکال مقتدرانه، این افراد معمولاً نگرانندکاری کنند یا چیزی بگویند که باعث خجالت و حقارت شود. بعضی افراد با فوبی اجتماعی تنها از یک یا دو موقعیت اجتماعی می ترسند و بعضی هم دارای ترس های منتشر هستند آنها از شرایطی که می ترسند دوری می کند یا آنها را با ناراحتی قابل ملاحظه ای تحمل می کنند. آنها هنگام حضور در شرایط اجتماعی علائم فیزیکی اضطراب از جمله تپش قلب، لرزش، عرق، انقباض ماهیچه ها، درد معده، خشکی دهان، تکان های سرد یا گرم و سردرد را گزارش می کنند. فوبی اجتماعی -تعریف فوبی اجتماعی و اهمیت آن اختلال فوبیای اجتماعی که به عنوان اضطراب اجتماعی نیز شناخته می شود، اولین بار در اواخر سال های 1960 به عنوان یک تشخیص خاص و مستقل مطرح شد. مشخصه اصلی این اختلال، ترس مبالغه آمیز از موقعیت های عملکردی اجتماعی در حضور افراد ناآشناست. مبتلایان به این اختلال از این که در موقعیت های اجتماعی دچار خجالت زدگی شده یا مورد ارزیابی منفی دیگران قرار گیرند می هراسند. از میان موقعیت هایی که باعث اضطراب این افراد می شود می توان به صحبت کردن در جمع، گردهمایی های اجتماعی، ملاقات افراد جدید، خوردن در جمع، ترس از مخالفت با دیگران و نگرانی در ارتباط با صحبت با مراجع قدرت اشاره کرد (بروین و استین، 2004). اختلال فوبی اجتماعی به ترس آشکار و مستمر از موقعیت های اجتماعی یا عملکردی اشاره دارد و از این باور ناشی می شود که فرد در این موقعیت ها به گونه ای خجالت آور یا تحقیرآمیز عمل خواهد کرد (رینولد، هربرت و فرانکلین، 2003). ویژگی اصلی هراس اجتماعی ترس آشکار و مستمر از موقعیت های اجتماعی یا عملکردی است که ممکن است موجب شرمندگی شود (سادوک و سادوک، 1386). قرار گرفتن در معرض موقعیت های اجتماعی یا عملکردی تقریبا همیشه بلافاصله به بروز واکنش اضطراب منجر می شود. این واکنش ممکن است به شکل حمله وحشت زدگی وابسته به موقعیت یا با زمینه موقعیتی ظاهر شود (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2000). فوبی اجتماعی، ترس بیش از حد که باعث می شود عملکرد و تعامل اجتماعی افراد کافی و مناسب نباشد به گونه ای افراد مبتلا به فوبی اجتماعی از مشاهده شدن بیزار هستند و از موقعیت های اجتماعی اجتناب می کنند (بوئر، 1997). اولین بار تعریف فوبی اجتماعی در DSM-III و تحت عنوان طبقه فوبی ساده آمد و به عنوان ترسی است که در موقعیت هایی تجربه می شود که در آن، احتمالا دیگران فرد را ارزیابی می کنند تعریف شد. در DSM-III-R مفهوم فوبی اجتماعی گسترش یافت و افرادی را شامل شد که از محدوده ای از موقعیت های اجتماعی می ترسند. در نهایت در DSM-IV، فوبی اجتماعی اینگونه تعریف شده است: ترس آشکار و مزمن از یک یا بیش از یک موقعیت اجتماعی که در آن وضعیت فرد با افراد نا آشنا مواجه می شود یا از سوی افراد ارزیابی می شود. (لینکلن، 2003). همچنان که در نسخه تجدید نظر شده چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی آماری اختلال های روانی (DSM-IV-TR) آمده است، اختلال اضطراب اجتماعی شامل ترس از آن دسته از موقعیت های اجتماعی است که در آن ها نوع مواجهه قرار گرفتن و یا تماس با غریبه ها مطرح می باشد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می ترسند که در موقعیت های اجتماعی مانند بودن در جمع افراد، سخنرانی کردن در حضور دیگران و ملاقات افراد جدید، دچار شرمساری و خجالت زدگی شوند. آنها ممکن است ترس های خاصی در مورد فعالیت هایی از جمله نوشتن، غذا خوردن و صحبت کردن در حضور دیگران داشته باشند، یا ممکن است نوعی ترس مبهم و غیر اختصاصی در مورد شرمسار شدن خود داشته باشند (سادوک و سادوک، 2007). انجمن روانپزشکی آمریکا یک مشخصه اختصاصی نیز برای اختلال اضطراب اجتماعی در نظر گرفته است. مطابق این راهنما افرادی که از بسیاری از موقعیت های اجتماعی می ترسند، گفته می شود که مبتلا به نوع منتشر اختلال اضطراب اجتماعی هستند (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2000). - شیوع فوبی اجتماعی و علائم آن هراس اجتماعی معمولا در اواخر دوره کودکی و اوایل نوجوانی (10 – 20 سالگی) شروع می شود. سیر اختلال اغلب پیوسته و مزمن است که می تواند در طی سالیان متمادی مشکلات عمیقی در زندگی فرد مبتلا ایجاد نماید (ساراسون و ساراسون، 2002). تحقیقات نشان داده اند که سن شروع این اختلال در حدود 15 سالگی است و 90 درصد بیماران سن شروع را قبل از 25 سالگی گزارش کرده اند (فرمارک، 2006، کسلر، برگلند و دملر، (2008). شیوع 13 درصدی این اختلال در جامعه، آن را در جایگاه سومین اختلال روانپزشکی پس از اختلال افسردگی اساسی و وابستگی به الکل قرار داده است (کسلر و همکاران، 2008). در بزرگسالان این اختلال در زنان شایع تر است، اگر چه بزرگسالان گزارش می دهند که علایم این اختلال را از کودکی تجربه کرده اند، ولی در کودکان شیوع این اختلال در هر دو جنس یکسان است (بیدل، موریس و ترنر، 2005). معمولا این اختلال به دوره ای درازمدت از ناتوانی می انجامد (براس، یانکر، اتوو، ایزن ویس برگ و همکاران، 2005) و مبتلایان به این اختلال از آسیب های چشمیگیری در کارهای روزانه، روابط اجتماعی و شغلی رنج می برند (ویتچن، سون تاگ، مولر و لیبوویتر، 2003، ریچ و هافمن، 2007). پیش بینی شده است که 50 تا 80 درصد مراجعان به این اختلال حداقل یک اختلال روانی دیگر هم دارند (ویتچن و فم، 2004). هراس اجتماعی با سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی و وابستگی به الکل (لایارد، 2005؛ کسلر و همکاران، 2008) و گستره ای از اختلالات شخصیت به ویژه اختلال شخصیت اجتنابی همراه است. از این رو این اختلال در سالهای اخیر، به عنوان اختلال مهمی در زمینه بهداشت همگانی در نظر گرفته شده است. با اینکه برای این اختلال روش های درمانی متنوعی در نظر گرفته شده است، اما بررسی ها نشان می دهد که هر کدام از این درمان ها اثر ویژه ای در اختلال هراس اجتماعی دارد و فقط تا حدودی در درمان این اختلال موفق بوده اند (کلارک، فسک، ماسیا، اسپالدینگ، براون و همکاران، 1997). 3/13 درصد جمعیت عمومی از فوبی اجتماعی در زندگی خود رنج می برند، این موضوع باعث می شود که فوبی اجتماعی معمولا در دوران بزرگسالی آغاز می شود، با این حال بیشترین میزان شیوع آن در میان جوانان سنین 18-29 سال است. برخلاف بقیه اختلالات اضطرابی که معمولا نسبت خانم ها در آن غالب است، در فوبی اجتماعی چندان تفاوتی بین زن و مرد دیده نمی شود و نسبت آن 4/1 به 1 است (بارلو و دوراند، 2011).