خرید ارزان قانون کار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : Word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 61 صفحه

قسمتی از متن Word (..docx) :

پیشگفتار فعالیت های تولیدی، عنصر اساسی در طلب روزی است، اهمیت و تشویق به کار را می توان از آیات متعدد استفاده کرد. قرآن کریم به تصرف در عوامل تولید که خداوند برای بشر خلق کرده، توصیه و به شکر این نعمت ها و استفاده درست و مناسب از آن ها تاکید و دوری کردن از تصرف در عوامل تولید را پیروی از گام شیطان دانسته و نکوهش می کند. خداوند متعال در آیات مختلف با یادآوری این که او منابع و امکانات را برای انسان ها آفریده و آن ها را مسخر «رام» ایشان قرار داده است، به جیتجو در زمین، بهره مندی از منافع آن، آباد کردن و برطرف ساختن نیازهای معیشتی به وسیله امکانات نهفته در آن تشویق و بیان های مختلف، اهمیت آن را گوشزد نموده و می کند، بدین ترتیب می توان پی برد، که اقدام به عملیات تولیدی، امکان دارد، مظهری از مظاهر عبودیت حق باشد و هم چنین می توان به خطا بودن ذهنیت افرادی متوجه شد که اشتغال به امور معیشت را از قبیل پرداختن به امور مادی و منقطع از دین، و تدین را جدا شدن از مظاهر مادی دانسته و رهبانیت را پیشه خود می سازند، قرآن کریم با متذکر شدن این که خداوند نعمت ها و منابع را برای شما آفریده است، به جستجو در زمین برای طلب روزی، امر و به تهیه قوه (توان و نیرو) دستور داده خواستار ابادانی در زمین شده و با بیان های مختلف، اهمیت تولید و تشویق به آن را گوشزد کرده است. مجموعه ی از آیات به جستجوی روزی و طلب از فضل خداوند امر می کند. یکی از شیوه های بارز جستجو از فضل خداوند، فعالیت های تولیدی به شمار می رود، نکته مهم در فعالیت های تولیدی برای گسترش روزی، دامنه ی این فعالیت ها است، نه تنها خشکی بلکه سراسر زمین و آسمان قلمرو فعالیت های تولیدی بشر هست، نمونه آن، آیات تسخیر زمین، آسمان و دریا است، تا بشر بتواند از همه نعمت های الهی بهره مند شود. نکته ی نهفته در تسخیر آسمان و زمین، دریا و کشتی، این است که بشر بدون فن آوری لازم نمی تواند از این نعمت ها بهره مند گردد، پس تصرف در آسمان و زمین و بهره مند شدن از نعمت های آن بدون تولید ابزارهای لازم و وسایل مدرن و فن آوری های نوین میسر نیست، در واقع تشویق به تولید، ترغیب به فراهم سازی زمینه ی تولید نیز هست. « وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنَا آیَهَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَهَ النَّهَارِ مُبْصِرَهً لِتَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّکُمْ»ا شب و روز را دو نشانه ی (توحید و عظمت خود) قرار دادیم سپس نشانه ی شب را محو کردیم و نشانه ی روز را روشنی بخش ساختیم تا (در پرتو آن) فضل پروردگارتان را بطلبید (و به تلاش زندگی برخیزید). بعضی از آیات واژه ابتغاء از فضل الهی را ندارند، ولی به جستجوی روزی سفارش می کنند و در آیه ی دیگر آبادانی را طلب می کند، « وَاِلَى ثَمُودَ اَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَکُم مِّنْ اِلَـهٍ غَیْرُهُ هُوَ اَنشَاَکُم مِّنَ الاَرْضِ وَاسْتَعْمَرَکُمْ فِیهَبه سوی قوم ثمود برادرشان صالح را (فرستادیم) گفت: ای قوم من! خدا را پرستش کنید، معبودی جز او برای شما نیست، اوست که شما را از زمین آفرید و آبادی آن را به شما واگذاشت ...، در واقع قرآن کریم از انسان ها خواسته، زمین را آباد کرد و در اختیار شما گذاشت، بلکه می گوید: عمران و آبادی زمین را به شما تفویض کرد، اشاره به این که وسایل از هر نظر آماده است، اما شما باید با کار و کوشش سهمی ندارید. بدیهی است که طلب عمران حکم تکوینی است نه تشریعی. در تعدادی از آیات با لفظ «کلوا» امر به تصرف در مافی الارض رزق و غیره شده است. در برخی آیات به فراهم سازی زمینه تولید و بالملازمه بر اهمیت و تشویق به آن دلالت دارند، « وَلَقَدْ مَکَّنَّاکُمْ فِی الاَرْضِ وَجَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُون» (بنا بر معنای عملی تشکر، یعنی استفاده مناسب از نعمت ها) مویدی بر اهمیت و تشویق به تولید است. از تاکیدات مهم اسلام به انسان ها، آن است که در هیچ زمانی از زندگی خود، از کار و تلاش باز نایستند، انسان همواره باید در عرصه های مختلف زندگی- که بخشی از آن، تلاش برای تامین نیازهای اقتصادی و معیشتی است- به صورت جدی و مستمر کوشش کند تا در پرتو چنین تلاش ها و زحماتی، جامعه دینی، هم از جهت فردی به صلاح دست یابد و هم از جهت اجتماعی به اهداف خود نایل شود. بیان نورانی حضرت رسول اکرم(ص) به خوبی روشن کننده میزان سعی مسلمان در زندگی خود است، «ان قامت الساعه و فی ید احدکم فسیله فان استطاع ان لایقوم حتی یغرسها فلیغرسها»نی اگر خوشه یا نهالی در دست تو است و قیامت هم در آستانه برپایی است، و چیزی نمانده که بمیری، این نهال را بکار و بمیر. طبق این بیان، انسان تا نفس دراد، باید کار کند و در جامعه اسلامی هرکسی به تناسب استعداد و قابلیتی که دارد، باید تلاش و کوشش کند. انسان دین باور وظیفه دارد به عمران و آبادی زمین بپردازد و به این وسیله بر بسیاری از خواسته های خویش نایل آید، یکی از مهم ترین اهرم ها در این راستا کار و تلاش سازنده است. کار و تلاش در فرهنگ دین از امور لازم و اجتناب ناپذیر است که همه لحظات زندگی را دربر می گیرد، خداوند از انسان بی کار بیزار و رو گردان است. امام کاظم(ع) فرمود: «ان الله لیبغض البد الفارغ خداوند انسان بی کار را دشمن می دارد. در رهنمودهای دینی، فردی که برای تذمین نیازهای خود تلاش نمی کند مورد لعن قرار گرفته است. پیامبر(ص) فرمود: «ملعون ملعون من ضیع من یعول»آنکه عایله خویش را ضایع سازد ملعون است. سستی، تنبلی و بی کاری، جامعه را به شدت آسیب پذیر می سازد، و انواع فسادها در آن رواج می یابد و از علل مهم واپسگرایی است. دین اجازه نمی دهد در صورت امکان حتی در سخت ترین شرایط از کار و تلاش دست بکشد و به سوال و تکدی بپردازد، کار و تلاش در سلامت جسمی و روانی انسان نقش به سزا دارد، راه بهره مندی انسان از یافته های علمی است، و خود زمینه ساز آگاهی به ناشناخته ها است، سرمایه ی بس گران بها است که با آن می توان به اهداف مورد نظر دست یافت. کار و عمل عرصه ی نمایش قدرت برتر واقعی ملتی بر ملت دیگر است و پیشینه های ناخوش آیند را می توان با آن جبران کرد و روشن است که انسان سرمایه ی جز حاصل تلاش عملی خویش ندارد. هر قدر ملتی در وادی کار و تلاش کوشا باشد، درصد دست یابی به کمال های مطلوب در آن بیشتر است، از این رو است که اسلام توصیه می کند انسان ها فرصت ها را غنیمت شمارند و از کار و تلاش غفلت نورزند. کار و تلاش سازنده خواست خداوند، سیره انبیا و بزرگان دین است. امام کاظم(ع) فرمود: «رسول الله(ص) و امیرالمومنین، و آبائی کلهم کانوا قد عملوا بایدیهم، و هو من عمل النبین و المرسلین و الاوصیاء و الصالحین» مقدمه در زبان عامیانه کار به صورت آنچه که فرد به عنوان یک شغل انجام می دهد تا درآمدی داشته باشد تعریف می شود. ولی به عبارت دقیق تر، کار عبارتست از استفاده از جسم و فکر یک فرد برای انجام یا ساختن چیزی بشرط آنکه جنبه استراحت و بازی نداشته باشد (1). طبیعی است که بشر در انجام هر کاری هدفِ بدست آوردن نتیجه بیشتر و بهتر و مرغوبتر را دنبال می کند. وقتی از فکر و جسم انسان به خوبی و به درستی استفاده شود نتیجه کار بهتر و بیشتر و مورد پسندتر خواهد بود. اگر تجهیزات وابزاری که برای سرعت بخشیدن به انجام کار و ممکن ساختن کار های عظیم مورد استفاده انسان قرار می گیرند بخوبی نگهداری شده و همواره آماده ارائه خدمات باشند نتیجه حاصل از کار را برای زمان های طولانی تداوم بخشیده و ازدیاد آنرا میسر می سازند. دقت در انتخاب و کیفیت مواد و مصالح مورد استفاده در انجام کار و همین طور دقت در کیفیت انجام خودِکار و محصول بدست آمده درجه تقاضا و مقبولیت محصول را افزایش می دهد. به همین دلیل امروزه مسایل و موضوعات مختلفی چون نیروی کار (شامل انتخاب، دانش، آموزش، مهارت و توانائیهای جسمی و ذهنی و . . .)، روش های کاری (مطالعه و تغییر روش ها به منظور دستیابی به روش های ساده، ممکن، کارآ و کم هزینه و . . .)، تجهیزات و ابزار کار (شامل طراحی و ساخت مناسب، روش های استفاده بهینه، برنامه های تعمیر ونگهداری و . . . .) و کیفیت (شامل کیفیت مواد مصرفی، میانی و محصول، کیفیت انجام کار و . . .) بسیار مورد توجه قرار گرفته و به صورت رشته های خاص مورد مطالعه پیوسته انسان می باشند. اما نکته ای که قابل ذکر است اینکه وقتی انسان در انجام کار به میزان بسیار ناچیزی ازدرستی انجام کار دور می شود (که در بسیاری از موارد این دورشدن کاملا غیرعمد و بعضا بدلایلی اجباری است) نتیجه کار لطمه بزرگی می خورد وآنطوریکه باید بهتر و بیشتر و مورد پسندتر باشد نمی گردد. یا اینکه وقتی در انتخاب مواد اولیه و کیفیت آنها دقت کافی مبذول نمی گردد (که می تواند بدلایل اقتصادی، جغرافیایی، سیاسی و . . . باشد) منجربه پائین آمدن کیفیت محصول و نتیجه کار می گردد. مواقعی که ابزار و تجهیزات کار بخوبی نگهداری نشده و بدرستی مورد استفاده قرار نگیرندضمن کوتاه شدن عمر کاری آن ها در بعضی مواقع شکستگی، فرسودگی و ازکار افتادگی زودرس پیش آمده و باعث لطمه وارد شدن به اهداف انسان می گردد. همه این اتفاقات یعنی پائین آمدن کیفیت محصول و نتیجه کار و کم شدن آن نسبت به تلاشی که برای انجام کار مبذول شده، از همان ابتدا که بشر شروع به کار نموده وجود داشته است و به همین دلیل یکی دیگر از موضوعاتی که مورد توجه انسان قرار گرفته ایمنی کار می باشد.از همان آغاز بشر به فکر این بوده که در انجام هر کاری جنبه ایمنی آنرا مورد مطالعه قرار داده و از اتفاقاتی که منجربه کاهش میزان محصول یا نتیجه کار و پائین آمدن کیفیت آن و هدر رفتن نیرو و تلاش های فراوان صرف شده برای انجام کار میگردند جلوگیری نماید. مثال زیر توجه انسان اولیه به ایمنی کار را بخوبی نشان می دهد. بشر اولیه وقتی تلاش نمود که سنگی را با کمک نیروی بازو طوری بشکند یا باصطلاح امروزی طوری بتراشد که لبه نسبتا نازک و تیزی داشته باشد تا بتواند مثلا بدن حیوان شکار شده را ببرد خیلی زود متوجه شد که پس از انجام کار، آن قسمت از سنگ که بدست گرفته بود باعث وارد شدن صدمه به دست او شده است و لذا با پیچیدن برگ درخت به دور آن میزان صدمه وارده به دست را کاهش داد. این همان فکر و توجه به ایمنی کار می باشد. کلیدواژه ها قانون کار؛ قرارداد کار؛ تعریف قرارداد کار و شرایط اساسی انعقاد آن؛ تعلیق قرارداد کار؛ خاتمه قرارداد کار؛ جبران خسارت؛ پرداخت مزایای پایان کار؛ شرایط کار؛ حق السعی ؛ تعطیلات و مرخصی ها؛ شرایط کار زنان ؛ شرایط کار نوجوانان؛ حفاظت فنی و بهداشت کار؛ بازرسی کار؛ کارآموز و مراکز کارآموزی ؛ قرارداد کارآموزی؛ اشتغال؛ اشتغال اتباع بیگانه؛ تشکلهای کارگری و کارفرمایی؛ مذاکرات و پیمانهای دسته جمعی کار؛ خدمات رفاهی کارگران؛ مراجع حل اختلاف ؛ شورایعالی کار؛ جرایم و مجازاتها؛ قانون کار فصل اول :1- تعاریف کلی و اصولی ماده 1 کلیه کارفرمایان، کارگران، کارگاهها، موسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی مکلف به تبعیت از این قانون می باشند. ماده 2 کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کند. ماده 3 کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق السعی کار می کند. مدیران و مسئولان و به طور عموم کلیه کسانیکه عهده دار اداره کار کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب می شوند و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکور در قبال کارگر به عهده می گیرند. در صورتیکه نماینده کارفرما خارج از اختیارات خود تعهدی بنماید و کارفرما آن را نپذیرد در مقابل کارفرما ضامن است. ماده 4 کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آنجا کار می کند، از قبیل موسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و امثال آنها. کلیه تاسیساتی که به اقتضای کار متعلق به کارگاه اند، از قبیل نمازخانه، ناهارخوری، تعاونیها، شیرخوارگاه، مهدکودک، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفه ای، قرائت خانه، کلاسهای سواد آموزی و سایر مراکز آموزشی و اماکن مربوط به شورا و انجمن اسلامی و بسیج کارگران، ورزشگاه و وسایل ایاب و ذهاب و نظایر آنها جزء کارگاه می باشند. ماده 5