نقش نمادین حیوانات در ادبیات فارسی 50 نماد در ادب فارسی

تعداد    15   اسلاید وفایل پاورپوینت در حالت به صورت فشرده در قالب  winzipقابل دانلود می باشد.

فایل پاورپوینت است با برنامه آفیس باز می شود

نقش نمادین حیوانات در ادبیات فارسی در ادبیات فارسی _ از دیرباز تا کنون _ شاعران و نویسندگانی بوده اند و هستند که کلام خود را به زیور خیال آراسته اند. یکی از زیورآلات زیبای خیال، صنعت «نماد» است؛ قبل ها _ حتیٰ الآن، ولی بسیار کم _ از این رو که اُدَبا در تنگنای سیاسی_حکومتی به سر می بردند، برای جلوگیری از آسیب های احتمالی (جسمی و معنوی)، نوشته های خود را نمادین می نگاشتند تا در هر شرایطی راهی برای انکار و گریز داشته باشند. نمونهٔ بارز این گفته، اثر «کلیله و دمنه» با دُزِ ملیح سیاسی ست. در ادامهٔ متن حدود پنجاه تا از حیوانات را با نقش های ایفایی شان آورده ام: 1_ آهو: نماد آزادگی و بی گناهی؛ 2_ اسب: نماد نجابت و هوشیاری؛ 3_ پلنگ: نماد تکبر و بلندپروازی؛ 4_ پشه: نماد ضعف و ناتوانی؛ 5_ جغد: نماد شومی و نحسی؛ 6_ باز: نماد نیک فالی؛ 7_ بره: نماد معصومیت؛ 8_ خرس: نماد پُر خوری؛ 9_ بلبل: نماد شیدایی، عاشقی، و دل باختگی؛ 10_ خرگوش: نماد غفلت؛