تعداد      50 اسلاید  وفایل پاورپوینت در حالت به صورت فشرده در قالب  winzipقابل دانلود می باشد.

فایل پاورپوینت است با برنامه آفیس باز می شود

هاوارد شولتز در 19 جولای 1953، در بروکلین نیویورک در یک خانواده فقیر به دنیا آمد. پدرش یک راننده کامیون بود. او در سه سالگی به همراه خانواده اش به محله کانارسی در جنوب شرقی بروکلین نقل مکان کردند. شولتز برای فرار از زندگی سختشان، به ورزش روی آورد. استعداد او در بسکتبال و فوتبال در دوران مدرسه مشخص شد. موفقیت او در ورزش باعث شد که بتواند در سال 1970بورسیه ورزشی دانشگاه میشیگان شمالی را دریافت کند. پدر شولتز یک مرد شکست خورده بود، او در اکثر شغل ها ناموفق بود و مدیرانش هیچ احترامی برای او قائل نبودند. پایین بودن عزت نفس پدرش باعث شد که تمام تلاش خود را در دوران دانشگاه بکند. او در سال 1975 مدرک لیسانس خود را در رشته ارتباطات گرفت. پس از فارغ التحصیلی، در شرکت زیراکس استخدام شد، سپس به عنوان فروشنده در یک شرکت تولید کننده قهوه ساز سوئدی به نام Hammarplast شروع به کار کرد. او به سرعت پله های ترقی را طی کرد و در اوایل دهه هشتاد به سمت مدیر فروش شرکت، منصوب شد. پس از مدتی او فهمید که بیشتر قهوه سازهایشان توسط یک شرکت کوچک در سیاتل به نام استارباکس خریداری می شود. هر ماه و هر فصل آمار خریدهای استارباکس بالا می رفت، درحالیکه تنها تعداد کمی فروشگاه داشت. این معما او را به سیاتل کشاند. او قطعاً هیچگاه اولین باری که در سال 1981 وارد فروشگاه اصلی استارباکس شد را فراموش نخواهد کرد. در آن زمان، استارباکس فقط 10 سال بود که فعالیت می کرد و در خارج از سیاتل نیز شعبه ای نداشت. مالکین اصلی استارباکس جری بالدوین، گوردون بوکر و زو سیگل بودند. جری و گوردون هم دانشگاهی های قدیمی و زو همسایه آنها بود. آنها در سال 1971 استارباکس را تاسیس کردند. این سه دوست قدیمی خالق لوگوی پری دریایی استارباکس بودند که امروزه در همه جای دنیا همه گیر شده است. شولتز در خاطرات خود می نویسد: «زمانیکه برای اولین بار وارد فروشگاه استارباکس شدم، انگار در خانه خودم بودم. توضیحش سخت است، اما می دانستم در مکان خاصی هستم، محصول آنها به نوعی با من صحبت می کرد. من هیچوقت یک فنجان قهوه خوب نخورده بودم. در ملاقاتی که با بنیانگذاران شرکت داشتم و برای اولین بار داستان قهوه خوب را شنیدم»؛ آنجا بود که با خود گفتم: «خدای من، این همان چیزی است که می خواهم به عنوان حرفه در تمامی عمرم انجام دهم». او نمی دانست که این ملاقات چگونه زندگی اش و همچنین تاریخ قهوه را متحول خواهد ساخت. پیدایش استارباکس مدرن در سال 1982، یک سال بعد از ملاقات با بنیانگذاران استارباکس، شولتز به عنوان مدیر بازاریابی و خرده فروشی این شرکت رو به رشد، استخدام شد. در آن زمان این شرکت فقط دانه قهوه می فروخت و در زمینه نوشیدنی فعالیتی نداشت. زو یکی از بنیانگذاران شرکت می گوید: «شولتز توانمندی بسیار بالایی در ارتباط برقرار کردن داشت و این عامل موفقیت او بود». از همان ابتدا او اثرات خود را بر روی شرکت گذاشت و اجرا و کنترل امور را بر عهده گرفت. در سال 1983، در سفر کاری اش به میلان با تعداد زیادی کافی شاپ روبرو شد. او دید که آنها به غیر از فروش قهوه اسپرسو، فضایی را برای استراحت و ملاقات های اجتماعی فراهم می کنند، او فهمید که در ایتالیا 200 هزار کافی شاپ وجود دارد؛ همان جا این ایده به ذهنش رسید: «استارباکس نباید فقط دانه قهوه بفروشد بلکه باید در زمینه نوشیدنی قهوه نیز فعالیت کند». او مفهوم خاصی را در نوشیدنی قهوه دید که ترکیبی از داستان های عاشقانه و حس جامعه بود. ارتباط خاصی بین مردم، مکان کافی شاپ و قهوه وجود دارد. او بعد از یک هفته اقامت در ایتالیا به نتیجه و یقینی رسید که هر چه زودتر دوست داشت به سیاتل برگردد و این چشم انداز را با بنیان گذاران شرکت در میان بگذارد. اشتیاق شولتز به ایجاد کافی شاپ در فروشگاه های استارباکس با استقبال بنیانگذران شرکت مواجه نشد. آنهاگفتند: «نوشیدنی کار ما نیست، ما از دهه 70 دانه قهوه می فروشیم و این کسب و کار ماست». با این وجود شولتز مصمم بود؛ تا جایی که بنیانگذاران به او اجازه دادند که یک کافی شاپ در فروشگاه جدیدی که قرار بود در سیاتل باز کنند، راه اندازی کند. این کافی شاپ به سرعت به موفقیت رسید و باعث شد در سال 1984 صدها نفر هر روز با زبان جدیدی از قهوه خانه ها آشنا شوند. اما بنیانگذاران استارباکس نمی خواستند سوار بر موج شولتز شوند. آنها علاقه ای به بزرگ شدن نداشتند، در نتیجه شولتز مایوس شد و درسال 1985، استارباکس را ترک و اقدام به بازگشایی یک کافی شاپ زنجیره ای به نام IL GIORNALE کرد. کسب و کار جدید او به سرعت موفق شد. دو سال بعد، به کمک سرمایه گذاران محلی، شولتز استارباکس را خرید و آنرا با GIORNALE ادغام کرد. او مدیر ارشد اجرایی و رئیس هیات مدیره استارباکس شد و سرمایه گذاران را قانع کرد که مبلغ 50 سنت برای یک قهوه خوب بسیار کم است. در آن زمان، بیشتر آمریکایی ها تفاوت یک قهوه باکیفیت و نسکافه فوری را نمی دانستند. در واقع، مصرف قهوه در ایالات متحده از سال 1962 کاهش یافته بود.