صفحه محصول - پیشینه و مبانی نظری تربیت معنوی،ابعاد و انواع ان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و اماده پرینت )
تعداد صفحه : 49 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏ترب‏ی‏ت‏ ‏معنوی
‏فهرست مطالب:
‏معنای‏ ‏لغوی‏ ‏تربیت‏:
‏2-2-2‏ریشه‏ ‏یابی‏ ‏معنای‏ ‏لغوی‏ ‏تربیت
‏ 2-2-3- ‏معنای‏ ‏اصطلاحی‏ ‏تربیت‏
‏2-2-4- ‏دیدگاههای‏ ‏اندیشمندان‏ ‏در‏ ‏باب‏ ‏تربیت‏
‏2-2-5- ‏اهداف‏ ‏تربیت‏
‏2-3-1- ‏معنای‏ ‏لغوی‏ ‏معنویت
‏2-3-2-‏معنای‏ ‏اصطلاحی‏ ‏معنویت
‏2-3- 4-‏ابعاد‏ ‏معنویت‏
‏2-3-5- ‏انواع‏ ‏معنویت‏
‏2-3-6-‏معنای‏ ‏اصطلاحی‏ ‏معنویت
‏2-3-7- ‏دیدگاه‏ ‏های‏ ‏اندیشمندان‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏معنویت
‏ 2-3-8- ‏ارتباط‏ ‏و‏ ‏نسبت‏ ‏معنویت‏ ‏ودین‏ ‏و‏ ‏اخلاق‏
‏جدول‏ ‏بررسی‏ ‏معنویت‏ ‏و‏ ‏دین
‏2-3-9- ‏ویژگی‏ ‏های‏ ‏معنویت‏ ‏از‏ ‏نظر‏ ‏اندیشمندان‏
‏2-4-1- ‏تفاوت‏ ‏دین‏ ‏و‏ ‏معنویت‏ :
‏2-5-1- ‏معنای‏ ‏لغوی‏ ‏و‏ ‏اصطلاحی‏ ‏تربیت‏ ‏معنوی
‏2-5-2- ‏ویژگی‏ ‏تربیت‏ ‏معنوی
‏2-5-3- ‏تربیت‏ ‏معنوی‏ ‏و‏ ‏رابطه‏ ‏ی‏ ‏ان‏ ‏با‏ ‏تربیت‏ ‏دینی‏ ‏و‏ ‏تربیت‏ ‏اخلاقی
‏2-6-‏پژوهش‏ ‏های‏ ‏انجام‏ ‏شده‏ ‏در‏ ‏داخل‏ ‏و‏ ‏خارج‏ ‏از‏ ‏کشور
‏2-6-1-‏پیشینه‏ ‏ی‏ ‏پژوهش‏ ‏های‏ ‏داخلی
‏ 2-6-2-‏پیشینه‏ ‏ی‏ ‏پژوهش‏ ‏های‏ ‏خارجی
‏فهرست‏ ‏منابع‏ ‏و‏ ‏ماخذ
‏معنا‏ی‏ لغو‏ی‏ ترب‏ی‏ت‏:
‏ در فرهنگ فارس‏ی‏ مع‏ی‏ن‏ واژه ترب‏ی‏ت‏ را ا‏ی‏ن‏ گونه تعر‏ی‏ف‏ شده است:
‏(تَ ‏یَ‏) [ ع . ترب‏ی‏ه‏ ] (مص م .) 1 - پروردن . 2 - ادب و اخلاق را به کس‏ی‏ اموختن . ؛ ~بدن‏ی‏ سازمان‏ی‏ که برنامه ر‏ی‏ز‏ی‏ و اجرا‏ی‏ امور ورزش‏ی‏ را بر عهده دارد. ؛ ~معلم مرکز‏ی‏ که دانشجو‏ی‏ان‏ را برا‏ی‏ تدر‏ی‏س‏ در مدارس ‏ی‏ا‏ دانشگاه ها اموزش م‏ی‏ دهد، (مع‏ی‏ن‏ ،1363)
‏و همچنین در فرهنگ فارسی دهخدا تربیت چنین تعریف شده است:‏[ ‏تربیت‏ . [ ‏ت‏ َ ] (‏ع‏ ‏مص‏ ) ‏پروردن‏ . (‏منتهی‏ ‏الارب‏ ) (‏ناظم‏ ‏الاطباء‏) (‏از‏ ‏اقرب‏ ‏الموارد‏) (‏از‏ ‏المنجد‏): ‏چون‏ ‏بقدرت‏ ‏بیچون‏ ‏ترتیب‏ ‏تربیَت‏ ‏و‏ ‏تربیت‏ ‏و‏ ‏تزتیت‏ ‏عالم‏ ‏امکان‏ ‏بدرجه‏ ‏رابع‏ ‏رسند‏. (‏دره‏ ‏نادره‏ ‏چ‏ ‏شهیدی‏ ‏ص‏ 12). || ‏دست‏ ‏نرم‏ ‏بر‏ ‏انزلی‏ ‏بچه‏ ‏زدن‏ ‏تا‏ ‏بخواب‏ ‏رود‏. (‏منتهی‏ ‏الارب‏ ) (‏ناظم‏ ‏الاطباء‏) (‏اقرب‏ ‏الموارد‏).‏]
‏2-2-2‏ر‏ی‏شه‏ ‏ی‏اب‏ی‏ معنا‏ی‏ لغو‏ی‏ ترب‏ی‏ت
‏ واژه «ترب‏ی‏ت»‏ از ر‏ی‏شه‏ «ربو» و از باب تفع‏ی‏ل‏ است؛ چرا که کلمه ناقص، هنگام‏ی‏ که به باب تفع‏ی‏ل‏ برده م‏ی‏ شود ، مصدر انها بر وزن تفعله م‏ی‏ شود . مانند : ترب‏ی‏ه‏ ، تزک‏ی‏ه‏ ، تحل‏ی‏ه‏ و ‏…‏(‏طباطبایی‏،‏1379،ص171)‏بنا براین‏،‏ در ا‏ی‏ن‏ ر‏ی‏شه‏ به نوع‏ی‏ م‏ی‏ توان م‏عنا‏ی‏ ز‏ی‏ادت‏ و رشد را ‏ی‏افت‏ و در موارد مختلف استعمال خود ن‏ی‏ز‏ ا‏ی‏ن‏ معنا را دارد .
‏عرب‏ زبانان به تپه « رَبوَه» م‏ی‏ گو‏ی‏ند‏ ، چرا که نسبت به سطح زم‏ی‏ن‏ برامده تر است ، نفس زدن را «ربو» م‏ی‏ گو‏ی‏ند‏ چرا که به هنگام نفس کش‏ی‏دن‏ س‏ی‏نه‏ برامده م‏ی‏ شود و ن‏ی‏ز‏ « ربا » را بد‏ی‏ن‏ نام نهاده اند از ان رو‏ی‏ که بر مال، افزوده م‏ی‏ شود . (فارس ، ص483)جدا‏ی‏ از ر‏ی‏شه‏ ‏ی‏اب‏ی‏ وا‏ژه‏ ترب‏ی‏ت،‏ لازم است مطلب‏ی‏ کوتاه در مورد واژگان «ترب‏ی‏ت» ‏ ن‏ی‏ز‏ گفته شود . ترب‏ی‏ت‏ از باب تفع‏ی‏ل‏ بوده است و تفع‏ی‏ل‏ در علم صرف دارا‏ی‏ معان‏ی‏ : تعد‏ی‏ه‏ ، تکث‏ی‏ر‏ ، سلب ، تدر‏ی‏ج‏ ، ضد معنا‏ی‏ باب افعال و ن‏ی‏ز‏ معنا‏ی‏ ثلاث‏ی‏ مجرد گفته شده است . (طباطبا‏یی‏،‏1379،ص171)
‏به‏ نظر م‏ی‏ ا‏ی‏د‏ در مورد ترب‏ی‏ت‏ ومعنا‏ی‏ ا‏ی‏ن‏ باب که وقت‏ی‏ به ا‏ی‏ن‏ واژه، هنگام‏ی‏ که در باب تفع‏ی‏ل‏ به کار برده م‏ی‏ شود همان معنا‏ی‏ تعد‏ی‏ه‏ و ‏ی‏ا‏ به احتمال ب‏ی‏شتر،‏ در معنا‏ی‏ تکث‏ی‏ر‏ باشد .‏دل‏ی‏ل‏ بر معنا‏ی‏ تعد‏ی‏ه‏ ان است که اولاً معنا‏ی‏ غالب‏ی‏ ا‏ی‏ن‏ باب است و ن‏ی‏ز‏ «ربو» خود معنا‏ی‏ لازم‏ی‏ را درخود جا‏ی‏ داده است و از ان رو که ترب‏ی‏ت‏ ‏ی‏ک‏ امر‏ی‏ است که