صفحه محصول - پاورپوینت فارسی هفتم اسوه نیکو

پاورپوینت فارسی هفتم اسوه نیکو (pptx) 16 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 16 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

فارسی هفتم اسوه نیکو دانش های زبانی و ادبی: نکته ی اول هر فعل برای ساخته شدن به دو فاکتور اصلی نیازمند است: 1 ـ بن فعل یا ریشه فعل 2 ـ شناسه بن فعل : جزئی از فعل است که در هنگام صرف کردن فعل ثابت می ماند و مفهوم اصلی فعل را در بر دارد. مثل : رفت م رفت یم رفت ی رفت ید رفت رفت ند مصدر: به این کلمه ها دقت کنید : دیدن , شنیدن , خواندن , فهمیدن (مصدر) مصدر : اسمی است که از آن بن فعل ساخته می شود و مفهوم اصلی فعل را بدون زمان و شخص مشخص می کند. علامت مصدر (ن) می باشد. طریقه به دست آوردن بن فعل مضارع از مصدر : برای ساخت بن فعل مضارع از مصدر ابتدا آن را به صورت فعـل امـر در می آوریم و سپس از ابتدای آن حرف «ب» را حذف می کنیم. مثل : شنیدن دیدن بشنو ببین شنو بین اسوه ی نیکو پیامبر گرامی اسلام، محمد بن عبدالله (ص)، در آداب و رفتار و اخلاق، اسوه ی عالمیان است. آن چنان که خداوند مهربان در قرآن کریم می فرماید: (به درستی که رسول خدا برای شما، اسوه و نمونه ی نیکویی است).(سوره احزاب /آیه ی 21) ترکیب وصفی الگو،نمونه بدل جمع ادب جمع خلق الگو مردم تضمین در این درس با برخی از ویژگی های اخلاقی و رفتاری آن بزرگوار آشنا می شویم: رسول اکرم، صلی الله علیه و آله و سلم، با فرزندان خود به مهر و عطوفت رفتار می کرد و می فرمود: (فرزندان ما پاره ی جگر ما هستند). گاه، وقتی به سجده می رفت، حسن (ع) و حسین (ع) برگردن و پشتش می نشستند و او چندان در سجده می ماند تا آنان پایین بیایند وگاهی بدل مترادف تضمین به آرامی آنان را پایین می آورد و از سجده برمی خاست و هر دو را در بر می گرفت و بر صورتشان بوسه می زد. رسول اکرم صلی الله و علیه و آله، با خدمتکارانش نیز رأفت و عطوفت داشت.انس بن مالک می گفت: (درمدت ده سال که شبانه روز درخدمت و در خانه اش بودم، یک بار تند خویی و سخن درشت از او ندیدم و نشنیدم). بلند می شد آغوش مترادف= مهربانی عواطف ،عاطفه ضمیر سوم شخص مفرد در نقش مضاف الیه بد اخلاقی ترکیب وصفی مغلوب زشت و ناسزا در میان جمع، گشاده رو بود و تنهایی، سیمایی محزون و متفکر داشت. هرگز به روی کسی خیره نگاه نمی کرد و بیشتر اوقات، چشم هایش را به زمین می دوخت. در سلام کردن به همه، حتی به کودکان، پیش دستی می کرد. هرگاه به مجلسی وارد می شد، نزدیک ترین جای خالی را اختیار می کرد. از بیماران عیادت می کرد. سخ همنشین خود را نمی برید. خندان چهره اندوهگین هم خانواده فکر ،افکار جمع وقف جلوتر بودن صفت عالی اختیار می کرد ملاقات کردن قطع نمی کرد