حفاظت از انسان و محیط زیست در برابر مواد شیمیایی و تجهیزات آلوده کننده یکی از موضوعات مهم دستور کار جامعه بین المللی در عصر حاضر می باشد. تدوین معاهدات و کنوانسیون های الزام آور حقوقی در زمینه حفاظت از انسان و محیط زیست روند پر شتابی را در پیش گرفته است و در این زمنیه کشورهای جهان سوم از جمله کشورمان، ناچار به پیوستن به این روند می باشند امروزه مصنوعات مربوط به انسان و محیط زیست و مواد لوکس و تزئینی و الکترونیکی، تنها مختص کشورهای توسعه یافته نیست.
به همین دلیل تاکنون حدود 280معاهده و موافقت نامه بین المللی و منطقه یی در زمینه حفاظت سلامت انسان و محیط زیست و مسائل مرتبط با آن منعقد شده است .
، حدود 70 کنوانسیون، جنبه جهانی داشته و مابقی منطقه یی است.
نخستین کنفرانس جهانی سازمان ملل متحد درباره انسان و محیط زیست معروف به «کنوانسیون استکهلم» در سال 1972در سوئد جنبه عینی پیدا کرد
ایران نیز به تعدادی از کنوانسیون ها و پروتکل ها پیوست و سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان مرجع ملی، اجرای اکثر آنها را عهده دار شد.
ارتقای سلامت در سطوح جهانی، منطقه ای و ملّی:
پیشرفت تکنولوژی و تجهیزات فنی و استفاده از مواد گوناگون شیمیایی در پروسه تولیدات کشورها، به تدریج خطراتی برای انسان و محیط زیست بوجود آورده است.
در ابتدا توجه به محیط زیست وسلامت انسان، فقط دغدغه کشورهای توسعه یافته بود اما در حال حاضر برای کشورهای در حال توسعه و جهان سوم یک مقوله و معضل به شمارمی آید . در جوامع بین المللی روند پرشتابی در خصوص حفاظت از سلامت انسان و محیط زیست آغاز شده است و ما ناچاریم که به معاهدات و نهادهای بین المللی بپیوندیم.
این روند هم اکنون به شکل الزامات حقوقی و معاهدات و کنوانسیون های الزام آور در آمده است و هر سال بر تعداد آنها افزوده می گردد.
