صفحه محصول - پاورپوینت ریکاوری بعد از بیهوشی

پاورپوینت ریکاوری بعد از بیهوشی (pptx) 151 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 151 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

ريكاوري واحد مراقبت بعد از بيهوشي( PACU ) به منظور مراقبت از بيماران كه در حال ريكاوري از اثرات فيزيولوژيك فوري بيهوشي و جراحي هستند طراحي شده است. PACU مراقبت بيهوشي از مرحله ي دليوري بيهوشي در اتاق عمل تا بخش که مانيتورينگ كمتر و حتي در برخي موارد به كاركرد مستقل بيمار در خانه برميگردد.همچنين PACU امكان مراقبت ويژه از بيماراني را كه تخت خالي در بخش ويژه برايشان در مراكز درماني شلوغ وجود ندارد،فراهم ميسازد.براي نيل به اين اهداف PACU بايد به حد كافي مجهز بوده تا بيماران ناپايدار را بتوان مانيتور كرده و احيا نمود و همزمان يك محيط آرام براي ريكاوري و راحتي بيماران پايدار نيز فراهم نمود. PACU بايد نزديك اتاق عمل باشد. به محض رسيدن بيمار در PACU متخصص بيهوشي بايد پرستار PACU را از جزئيات تاريخچه ي طبي بيمار،وضعييت طبي،بيهوشي و جراحي آگاه سازند.توجه ويژه بايد به مانيتورينگ اكسيژناسيون(پالس اكسي متري ( تهويه(فركانس تنفس بازبودن راه هوايي،كاپنوگرافي ( و گردش خون( BP سيستميك، HR ، EKG ) معطوف شود. V/S هروقت لازم باشد بايد چك شود ولي حداقل بايد هر 15دقيقه چك شود پذيرش در واحد مراقبت هاي بعد از بيهوشي گستره اي از اختلالات فيزيولوژيك كه سيتم هاي ارگاني مختلف را تحت تاثير قرار ميدهند بايد در طي بيداري از بيهوشي و جراحي در PACU تشخيص داده شده و درمان شوند. تهوع و استفراغ ،نياز به ساپورت راه هوايي فوقاني HTN سيستميك در ميان شايعترين عوارض مورد مواجهه قرار دارند. به علاوه انتقال بيمار از اتاق عمل به PACU نيز يك بازه زماني است كه طي آن بيماران به شدت به انسداد راه هوايي حساس هستند. اختلالات فيزيولوژيك در دوره ابتدايي بعد از عمل انسداد راه هوايي فوقاني انسداد راه هوايي يك عارضه ي شايع و ويرانگر در دوره بعد از عمل است. شايعترين علت انسداد راه هوايي درريكاوري از دست رفتن تون عضلات فارنژيال در بيمار تحت سديشن يا با كاهش سطح هوشياري است.اثر دپرسان باقي مانده هوشبراستنشاقي و وريدي و اثرات پابرجاي داروهاي شل كننده با از دست رفتن تون فارنژيال در دوره ي فوري بعد از عمل است . در يك بيماربيدار عضلات فارنژيال به طور هماهنگ با ديافراگم منقبض شده تا زبان را به سمت جلو رانده و بدين ترتيب راه هوايي را در برابر فشار دمي منفي ايجاد شده توسط ديافراگم باز نگاه دارند.اين فعاليت عضلات فارنژيال طي خواب سركوب شده و كاهش ايجاد شده در تون عضلاني سبب تشديد انسداد راه هوايي ميشود.با كلاپس بافت فارنژيال با ظرفيت،طي فاز دمي يك حلقه معيوب ممكن است رخ دهد كه طي آن افزايش جبراني واكنشي در تلاش تنفسي و فشار دمي منفي سبب انسداد بيشتر راه هوايي ميگردد. اين تلاش در جهت تنفس در برابر راه هوايي مسدود با يك الگوي تنفسي پارادوكسيك مشخص ميشود كه شامل رتراكسيون،فرورفتگي استرنال فعاليت بيش از اندازه ي عضلات شكم است.كلاپس ديواره ي قفسه ي سينه به همراه بيرون زدگي شكم با تلاش تنفسي سبب ايجاد يك حركت متوالي شده كه با افزايش انسدادراه هوايي اين حالت برجسته ترميشود. انسداد ثانويه به از دست دادن عضلات فارنژيال به وسيله ي مانور ساده باز كردن راه هوايي به كمك مانور جاوتراست يا با استفاده از فشار مداوم مثبت راه هوايي از طريق ماسك صورتي قابل رفع است.ساپورت راه هوايي تا زماني كه بيمار به طور كافي از اثرات داروهاي تزريق شده طي بيهوشي خلاصي نيافته الزامي است.در بيماران انتخابي قراردان يك راه هوايي دهاني يا نازال، LAM يا لوله تراشه ممكن است مورد نياز باشد. وقتي انسداد راه هوايي فوقاني را در PACU ارزيابي ميكنيم احتمال بلوك نوروماسكولار باقي مانده در بيماري كه داروي شل كننده طي بيهوشي دريافت كرده بايد مد نظر قرار گيرد.بلوك نوروماسكولارباقي مانده ممكن است در زمان رسيدن به PACU آشكار نباشدزيرا ديافراگم قبل از عضلات فارنگيال ريكاوري ميابد.در صورت وجود لوله تراشه در محل، PECO2 حجم هاي جاري ممكن است نشانه تهويه كافي بوده باشددر حالي كه توانايي حفظ راه هوايي باز و پاكسازي ترشحات راه هوايي فوقاني مختل باشد.تحريك همراه با اكستوبيشن تراشه و به دنبال آن تحريك ناشي از حركت انتقال بيمار به روي تخت سيار ساپورت راه هوايي متعاقب آن ممكن است سبب شودتا راه هوايي طي انتقال باز بماند ولی ... بلوك باقي مانده نوروماسكولار تنها بعد از آن كه بيمار به آرامي در PACU در حال آرامش قرار داردممكن است انسداد راه هوايي فوقاني آشكار شود.حتي بيماران درمان شده با شل كننده هاي كوتاه و متوسط الاثر نيز ممكن است فلج باقي مانده در PACU نشان دهد علي رغم آنكه ريورس فارماكولوژيك در اتاق عمل به ظاهر انجام شده باشد. اندازه گيري TOF به طور رايج جهت ارزيابي ريورس بلوك نوروماسكولار در انتهاي جراحي به كار ميرود.اندازه گيري سابجكتيو نسبت TOF هر چند ممكن است به طور دقيق ريكاوري تون فارنژيال را نشان ندهد زيرا كاهش در نسبت TOF ممكن است مورد توجه قرار نگيرد تا وقتي كه به حد0/4-0/5 تقليل يابد.